✔️استفاده از ارقام دارای خوشه های غیرمتراکم برای کاشت در تاکستان های جدید

✔️هرس شاخه های اضافی و سوزاندن آن ها بعد از برطرف شدن سرمای زمستانه
✔️جمع آوری و سوزاندن علف های هرز و برگ های ریخته شده در سطح تاکستان
✔️نصب تله های فرمونی، به منظور تعیین دقیق زمان مبارزه با آفت در فصل بهار و تابستان
✔️مبارزه شیمیایی با استفاده از سموم زیر: دیازینون (1/5 در هزار)، فوزالن (1/5 در هزار)، تریکلروفن (1تا 1/5 در هزار)، اتیون (1تا 1/5 در هزار)، آزینفوس متیل (2 در هزار) در سه نوبت بر اساس نتایج
تله های فرمونی؛ 
🌿نوبت اول در مرحله غنچه و قبل از باز شدن گل ها، نوبت دوم زمان غوره و نوبت سوم در شروع آبدار شدن میوه.

لاروها از گل و میوه های تازه تشکیل شده تغذیه می کنند.

حبه های انگور در توده ای از تارهاب خاکستری رنگ که مربوط به لاروها است به هم چسبیده اند و حبه ها به رنگ ارغوانی در می آیند.
در حبه های رسیده گاهی سوراخ های کوچکی دیده می شود که مربوط به محل خروج لاروها است.
✳️به تصاویر دقت کنید.

یکی از مهمترین آفات برنج، مگس خزانه برنج با نام علمی Ephydra afghanica است که در صورت بالا بودن شدت خسارت، خزانه به طور کلی از بین رفته و نیاز به تجدید کشت است.

مهمترین بیماری های گیاه خیار در طول دروه رشد، بیماری قارچی می باشد که باعث خسارات شدیدی بر روی گیاه شده و کمیت و کیفیت محصولات را به طور قابل ملاحظه ای کاهش می دهد.

بیماری های قارچی گیاه خیار عبارتند از بوته میری، پژمردگی بوته، پژمردگی ورتیسلیومی، آلترناریا یا لکه موجی، پوسیدگی اسکلروتینیایی، پوسیدگی فیتوفتورایی ریشه، سفیدک سطحی، کپک خاکستری، سفیدک داخلی، آنتراکنوز، گموز خیار، پوسیدگی میوه، پوسیدگی سیاه طوقه و ریشه و پوسیدگی سیاه ساقه.

از نظر گیاه شناسی، صیفی‌جات به آن دسته از گیاهانی گفته می شود که دارای میوه بوده و از طریق گلدهی میوه تولید می کنند؛ مانند: خیار، هویج، سیب زمینی، گوجه و... .آفات صیفی‌جات از جمله بیماری هایی هستند که با تغذیه از گیاه باعث نابودی کل گیاه می شوند.

جهت مبارزه با علف های هرز، در ابتدا بایستی از استفاده از کود حیوانی نپوسیده، به دلیل وجود بذر علف های هرز در آن خودداری نمود. 

همچنین استفاده از علف کش های پیش رویشی نظیر تری فلور آلین، قبل از کشت منجر به از بین رفتن بذر علف های هرز شده و جمعیت علف های هرز را در طول دوره رشد میوه کاهش می دهد.
با این حال، وجین دستی علف های هرز امری اجتناب ناپذیر است که با توجه به استفاده از ترفلان، به طـور قابل ملاحظه ای کاهش یافته و در هزینه های کارگری صرفه جویی می گردد.

 1-استفاده از پیت های سترون و یا ضدعفونی خاک خزانه.
2-استفاده از بذور گواهی شده.
3-جمع آوری و از بین بردن بقایای آلوده گیاهی در آخر فصل. 
4-تناوب زراعی 3-2 ساله با گیاهان غیر میزبان.
5-تقویت گیاهان با کوددهی متعادل و آبیاری مناسب. 
6-کنترل علف های هرز. 
7-تهویه هوایی مناسب با رعایت فاصله مطلوب کشت گیاهان.
8-آبیاری زود هنگام در روز جهت خشک شدن سریع برگ ها. 
9-کاهش صدمه و زخم به گیاه به خصوص در شرایط مرطوب. 
10-کنترل حشرات تغذیه کننده جهت کاهش انتشار اسپورهای قارچ.
11-کاربرد ارقام مقاوم یا متحمل.
12-مبارزه شیمیایی با استفاده از قارچ‌کش های مناسب، 2 در هـزار بلافاصله بعد از ظهور اولین علائم و با رعایت دوره کارنس آن. در صورت وقوع بارندگی، پس از بارندگی نیز باید سمپاشی بـا سموم توصیه شده انجام گیرد.

بیماری لکه موجی گوجه فرنگی یکی از بیماری های قارچی معمـول در مزارع گوجه فرنگی می باشـد که همه ساله به ویژه پس از بارندگی ها و بیشتر پس از گلدهی، باعث ایجاد خسارت در ایـن مزارع می گردد. 

در گلخانه بیماری لکه موجی، در اثر ریزش آب از سقف گلخانه و شبنم بر روی بوته ها و نفـوذ عامل بیماری، شدت می یابد. 
علائم این بیماری، به صورت لکه های قهوه ای و تیره با هاله زرد روی برگ، ساقه و میوه مشاهده می شود که در لکه‌ ها دوایر متحدالمرکز به صورت حلقوی و موجی ایجاد می شود. 
با توجه به اینکه تولید گوجه فرنگی در هرمزگان به صورت خارج از فصل و در فصول پاییز و زمسـتان انجام می شـود، وقوع بارندگی در طول فصل رشد، امری اجتنـاب ناپذیر است که می تواند حساسـیت گیاهان را به بیماری های قارچی مانند لکه موجی افزایش دهد.

گوجه فرنگی، گیاهی حساس به آبیاری معرفی شده است و این حساسیت در دوره های بعد از انتقال نشا گلدهی و شکل گیری میوه بیشتر است. حداکثر نیاز آبی ایـن محصول، در زمان گلدهی است ولی برای توقـف گلدهی گیاه بالغ و رسیدن همزمان و هم شکل میوه ها، قطع آبیاری در این دوره توصیه شده است. 

آبیاری زیاد در دوره گلدهی باعـث ریزش گل ها می شود، بعد از شروع میوه دهی، برای جلوگیری از میـوه دهی مجدد و درشت تر شدن میـوه هـا نیـز باید از آبیاری زیاد، خودداری نمود.

برخی از کودها را می توان همراه با سیستم آبیاری، در اختیار گیاه قرار داد. این روش به خصوص در مـورد کود اوره که بهتر است در خاک های سبک تقسیم کود با دفعات بیشتری انجام شود.

البته کودهایی که به دلیل ناخالصی زیاد و یا به واسطه ماهیت شـیمیایی خود، سبب ایجاد گرفتگی در قطره چکان ها و لوله های سیسـتم آبیاری می شوند را، نبایستی از این طریق مصرف کرد. 
به طور مثال در صورت استفاده از سوپر فسفات تریپل از روش کود آبیاری، بنیان فسفات موجود در این کود با کلسیم و منیزیم فراوان موجود در آب آبیاری، رسوب داده و موجب گرفتگی مجراهای سیستم آبیاری خواهد شد. 
هم چنین مشاهده شده که مصرف نوعی کود کامل میکرو با ناخالصی زیاد و قابلیت انحلال نامناسب، در سیستم آبیاری ایجاد گرفتگی و اختلال نموده است.

روش صحیح مصرف کود اوره آن است که یک چهارم کل کود مورد نیاز، در هنگام کاشت بذر یا نشا، بر روی سطح مزرعه، به صورت یکنواخت پخش و سپس با شخم سطحی یا توسط دیسک، به زیر خاک برده شود. 

باقیمانده کود اوره را نیز می توان یا از طریق سیستم آبیاری مصرف نمود و یا در بین ردیف های کاشت پاشیده و بلافاصله آبیاری سبک انجام داد.

رشد گیاه گوجه فرنگی، بر اثر رطوبت زیاد خاک، مختل خواهد شد، لذا بهترین خاک ها برای کشت این گیاه، خاک های بـا بافت سبک (شنی و لومی شنی)، می باشـد. 

در صورت عدم تهویـه مناسب خاک، ممکن است بتـوان بـا مخلـوط کردن مقادیر کافی کود حیوانی پوسیده، از طریق شخم عمیق بـا خاک مـورد نظر ایـن نقیصـه را بـر طرف نمـود. 
مناسـب تریـن pH برای خاک های زیر کشت گوجه فرنگی نیز 6 تـا 7 می باشد. در صورتی کـه pH خاک کمتر یا بیشتر از ایـن محدوده باشد، بایستی عناصر غذایی را که بـر اثر این pH نامناسب غیـر قابل جذب شـده یـا جـذب و انتقال آن ها مختل می شود، از طریق مصرف کودهای شـیمیایی حاوی آن عناصر، در دسترس گیاه، قرار داد. 
از میان عناصر مذکور می توان بـه عناصر کم مصرف اشاره کرد.

آستانه تحمل گوجه فرنگی، بـه شـوری خاک، 2/5 دسی زیمنـس بـر متر می باشد، هـر چنـد که در عمـل، گیاه گوجه فرنگی، قادر به تحمل شـوری های بـه مراتب بالاتر از این مقدار می باشد. 
به هر حال با اصلاح مدیریت مزرعه، می توان در زمین هایی با شوری بالاتر نیز، گوجه فرنگی کشت کرد. یکی از روش های مدیریتی فوق الذکر، افزایش عمق آبیاری و شستشوی نمک های خاک، از طریق شستشو می باشد.

هـم چنین مصرف کودهای شـیمیایی مناسب، بـه خصوص کودهای حاوی عناصر نیتـروژن، پتاسـیم، سیلیسـیوم، روی و آهن می تواند اثرات سـوء ناشی از شوری خاک را تـا حـدودی تعدیل کند.

1.با نصب توری مناسب در محل دریچه های تهویه هوا از ورود آفاتی مثل سفید بالک ها،شته ها و مگس های مینوز جلوگیری شود.

2.از ورود نشاء و گیاهان آلوده به محیط داخل گلخانه ممانعت شود. برای این منظور بایستی نشاها از گلخانه ها یا فروشندگان مطمئن خریداری شوند.
3.گیاهان جدید نباید در داخل یا نزدیک گلخانه هایی که مشکل آلودگی به سفید بالک دارند، کاشته شوند.
4.کاشت ارقام مقاوم.
5.کارگرها نباید لباس زرد رنگ به تن کنند. زیرا مگس های سفید به سوی رنگ زرد جلب می شوند و ممکن است که روی لباس آن ها بنشیند و به جاهای دیگر نیز منتقل شوند.
6.حذف علف های هرز میزبان آفت موجود در داخل و اطراف گلخانه.
7.رعایت اصول داشت (از قبیل مصرف به موقع و به اندازه کودها).
8.نصب کارت های زرد چسب دار در بین ردیف های کشت به فواصل هر دو متر (ترجیحا به صورت عمودی در ارتفاع 2-1 متری)، برای جلب و صید حشرات بالغ این آفت بسیار موثر است.
9.پس از اتمام دوره رویش گیاه، کلیه بقایای گیاهی خیلب زود جمع آوری و سوزانده شوند.
10.کنترل بیولوژیک این آفت با استفاده از زنبور پارازیتویید امکان پذیر است.

سفید بالک ها یکی از مشکلات اساسی تولید محصولات گلخانه ای هستند که سالانه خسارات زیادی را به محصول وارد می کنند. 

این آفات چند نسلی بوده و مانند شته ها با مکیدن شیره گیاه به طور مستقیم موجب ضعیف شدن گیاه و مرگ آن می شوند. 
خسارت غیرمستقیم این آفت روی گیاه به صورت دفع ترشحات چسبناک بر روی برگ های گیاه و رشد قارچ فوماژین بر روی این گونه ترشحات است. 
هم چنین مگس سفید ناقل بیش از 100 ویروس گیاهی از جمله بیماری پیچیدگی ویروسی زرد گوجه فرنگی می باشد.
سفید بالک یا مگس سفید گلخانه حشره ای است با دامنه میزبانی وسیع که در حدود 250 گونه گیاه میزبان مانند خیار، گوجه فرنگی و گیاهان زینتی برای آن شناسایی شده است. 
لارو بیشتر حشرات بالغ این آفت، اغلب در زیر برگ ها قرار داشته و با قطعات دهانی زننده مکنده خود از آن تغذیه می کنند. در اثر تغذیه آفت، لکه های زرد رنگی روی برگ ها ایجاد شده و به تدریج موجب زرد شدن و خشکیدن بوته ها و در نتیجه کاهش شدید محصول می گردد.

زنجرک سبز برنج Cicadella viridis از خانواده ی Cicadellidae دارای بدن کشیده، به رنگ سبز و چشم های مرکب است. قطعات دهان از نوع مکنده و بالها نیمه شفاف و غشایی هستند.

✔️حذف علف های هرز از اطراف گلخانه

✔️نصب توری استاندارد ضد حشره در محل درب ورودی و دریچه های تهویه گلخانه
✔️بازرسی دقیق نشاهایی که به گلخانه منتقل می شوند.
✔️نصب کارت های زرد به ابعاد 40 در 30 سانتیمتر به فواصل هر دو متر یا نصب نوارهای زرد رنگ به عرض 30 سانتیمتر در اطراف گیاهان، برای شکار حشرات بالغ آفت. 
✔️معاینه و بازدهی هفتگی برگ های گیاهان و نیز کارت های زرد چسبنده برای تشخیص حضور آفت.
✔️کنترل بیولوژیک آفت با گونه های مختلفی از زنبورهایی پارازیتویید.
✔️در کنترل شیمیایی مگس مینوز، باید از مصرف مداوم یک سم اجتناب شود. زیرا این حشره قابلیت زیادی در بروز مقاومت به سموم داشته که طغیان بعدی آفت را در پی دارد.

از بین بردن هرگونه پناهگاه شته ها از جمله علف های هرز میزبان در داخل گلخانه و اطراف تا فاصله 4 متری.

خودداری از انتقال گیاهان و نشا از فضای باز به محیط گلخانه.
خودداری از مصرف بیش از توصیه کود ازته.
تنظیم دمای گلخانه بین 25-20 درجه و رطوبت نسبی 60-50 درصد.
به کار گیری نوارهای زرد رنگ چسبنده برای ردیابی و حذف آفت.
برای مبارزه بیولوژیک با شته ها استفاده از کفشدوزک ها مانند کفشدوزک 7 نقطه، بسیار کاربردی است. (هر لارو کفشدوزک 7 نقطه تا یکصد عدد شته را می خورد)، همچنین استفاده زنبورهای پارازیتویید شته بالغ، بسیار مفید است. 
مگس های سیرفیده و بالتوری ها و نیز عوامل کنترل میکروبی و قارچی متعددی بر علیه شته ها معرفی شده اند.
برای کنترل شیمیایی این آفت، می توان از حشره کش های با منشا طبیعی استفاده نمود. سموم دیکلرووس (ددواپ) و نیز پی متروزین، که دارای دوره کارنس پایین هستند، برای کنترل شته ها در گلخانه توصیه شده است.

ملخ آسیایی Locusta migratoria یکی از خطرناکترین آفات بخش کشاورزی به شمار می رود و در اوایل مرداد ماه طغیان می کند. عموما به مزارع نیشکر حمله می کند و در استان های سیستان و بلوچستان و خوزستان یافت می شود.