1. استفاده از ارقام مقاوم
2. هرس شاخه های آلوده با هدف کاهش تراکم لارو و تخم
3. شناسایی دشمنان طبیعی و مبارزه بیولوژیک
4. تنظیم دوره های آبیاری درختان در تابستان
5. حذف سریع پاجوش ها و نرک ها
6. استفاده از تله های فرمونی
7. استفاده از سموم ایمیداکلوپراید یا هگزافلومورون به محض مشاهده علائم خسارت روی جوانه های تابستانه در دو نوبت به فاصله 10-12 روز
8. مصرف دیفلوبنزورون و ایمیداکلوپراید برای نهالستان ها و درختان جوان مرکبات تا حداکثر 5 سال سن توصیه می شود.
خسارت عمده ی مینوزها در مرحله لاروی و به صورت پیچیدگی برگ ها و مارپیچ های موجی شکل روی برگ ها و میوه ها می باشد.
لارو با ایجاد دالن های پر پیچ و خم در سطح برگ و سرشاخه های جوان تابستانه در زیر اپیدرم از پارانشیم قسمت های فوق الذکر تغذیه نموده و مانع گسترش و رشد کامل برگ های جوان شده و سبب می شود برگ ها ظاهری پیچ و تاب خورده به خود بگیرند.
مسیر حرکت لارو مارپیچی است. در اثرتغذیه لارو، برگ ها پیچیدگی پیدا می کنند و سطح سبزینه برگی کاهش می یابد.
عدم کنترل این آفت در فواصل طولانی مدت باعث محدود شدن رشد گیاه، کاهش میزان باردهی و از بین رفتن توان نهال جوان می شود.
✔️چون مبارزه با شپشک استرالیایی به طریق سمپاشی نتیجه کافی ندارد، بنابراین عملی ترین راه از بین بردن آن استفاده از دشمنان طبیعی می باشد.
✔️لارو این حشره از تخم ها و سپس از تمام مراحل مختلف شپشک استرالیایی و حشره کامل نیز از تمام مراحل زندگی آفت تغذیه می نمایند.
✔️مگس پارازیت: (Cryptochetum iceryae) که یکی از دشمنان طبیعی شپشک استرالیایی درکالیفرنیا، این مگس پارازیت داخلی است و پوره سن دوم این آفت را مورد حمله قرار می دهد. لارو این مگس پس از تکمیل دوران تغذیه در داخل بدن میزبان تبدیل به شفیره می شوند و حشرات کامل از سطح پشتی شکم میزبان که مرده است خارج می گردند.
✔️در بعضی از کشورها هم زنبور Trichogramma minutum پارازیت تخم این آفت گزارش شده است
کاشت نهال با توجه به شرایط محیطی هر منطقه صورت می گیرد که این زمان برای مناطق معتدل از نیمه اول اسفند تا پایان اسفند و در مناطق سردسیر از نیمه دوم اسفند تا نیمه اول فروردین می باشد.
در هر حال نهال در زمان کاشت باید در حالت خواب باشد تا گیرایی بهتری داشته باشد. ضمنا احتمال آسیب سرما وجود نداشته باشد.
نهال مناسب و مورد نیاز حتما باید دارای لیبل یا شناسه باشد.
لازم است برروی لیبل، نام تولید کننده نهال، نام رقم و پایه مورد استفاده درج شده باشد.
نهال تک شاخه و بدون شاخه اضافی، مخصوصا در ارتفاع کمتر از 50 سانتی متر باشد.
ارتفاع نهال کمتر از 80 سانتی متر در دانه دارها و کمتراز 60 سانتی متر در هسته دارها، مطلوب نیست.
قطر نهال در ارتفاع 10 سانتی متر بالای محل پیوند، باید از یک سانتی متر کمتر نباشد.
هیچگونه جوانه ای در نهال باز نشده و کاملا خواب باشد.
با توجه به عدم تولید نهال در منطقه، گواهی سلامت نهال توسط مدیریت حفظ نباتات مورد تائید قرار گیرد.
بهترین زمان برداشت، هنگامی است که دانه زیر دندان بشکند و له نشود. جهت انبار نمودن نخود باید دارای رطوبتی کمتر از 16 درصد باشد. زمانی که رطوبت مزرعه برای برداشت مناسب باشد با انجام تنظیمات خاصی در قسمت کوبنده و ضدکوبنده کمباین با استفاده از هِد مخصوص برداشت نخود انجام می شود.
در برداشت دستی با استفاده از نیروی انسانی اقدام به چیدن محصول نخود می شود.
آبیاری در نخود در چند نوبت انجام می شود. نوبت اول آبیاری بعد از کاشت و در صورت فراهم نبودن رطوبت برای جوانه زدن صورت می گیرد و نوبت های بعدی بسته به شرایط خاک و محیط از هنگام به گُل نشستن تا رسیدن دانه ادامه خواهد داشت.
زمان ظهور گل ها 60 تا 50 روز بعد از سبز شدن دانه ها و تاریخ ظهور غلاف ها 90 تا 80 روز بعد از سبز شدن است. در واقع نوبت های بعدی آبیاری در بهار به تعداد 3 الی 4 مرتبه به فاصله هر 7 الی 10 روز یک بار از شروع گلدهی تا رسیدن دانه ها ادامه دارد.
برای تعیین میزان کود مورد نیاز در زراعت نخود، مناسب ترین شیوه انجام آزمون خاک می باشد. بر اساس آزمون خاک نوع و میزان کود مورد نیاز زمین به آن اضافه می شود.
به دلیل وجود گره های تثبیت کننده ازت اتمسفری روی ریشه نخود، میزان نیاز این زراعت به ازت کم می باشد و کود ازت را به عنوان استارتر رشد اضافه می کنیم، که این عمل موجب افزایش محصول در اراضی شنی لومی و یا اراضی که از نظر ازت فقیر هستند، می شود.
ازت شروع کننده نه تنها در افزایش محصول نخود، بلکه در تولید خود ازت هم مفید است. چون نخود جزء گیاهان تثبیت کننده ازت می باشد و اگر شرایط برای فعالیت همزیستی بین باکتری و گیاه فراهم باشد، نیازی به افزودن بیش از حد کود ازت نیست.
در صورتی که در خاک میزان فسفر، کمتر از 2 پی پی ام باشد، مقدار 90- 50 کیلوگرم در هکتار فسفر خالص در یک هکتار بدون تماس با بذر در عمق پایین تر از بذر استفاده می شود.
به کار بردن عناصر کم مصرف مانند روی، آهن، منگنز و مولیبدن شرایط مطلوبی برای فعالیت ریزوبیوم ها و تثبیت ازت فراهم می کند.
سولفات روی تا 20 کیلوگرم، منگنز تا 10 کیلوگرم در یک هکتار استفاده می شود و همچنین آهن 5 درصد به صورت محلول پاشی بر روی برگ ها قابل توصیه است.
برای کاهش علف های هرز مقاوم به علفکش ها می توان از راهبردهای زیر استفاده کرد:
استفاده از علفکش فقط در صورت لزوم؛
رعایت مقدار کاربرد توصیه شده علفکش؛
استفاده از مخلوط علفکش ها یا کاربرد متوالی علفکش هایی با نحوه عمل چندگانه؛
تناوب کاربرد علفکش هایی با نحوه عمل متفاوت؛
تناوب زراعی با کشت های دارای چرخه عمر متفاوت؛
تلفیق عملیات مکانیکی و شیمیایی کنترل علف های هرز؛
بررسی مستمر مزارع برای شناسایی و حذف بوته های علف هرزی که از تیمارهای علفکش جان سالم به در برده اند.
علائم بیماری بلاست برنج در بیشتر قسمت های هوایی از جمله برگ و و بند های ساقه (مطابق تصویر)، یقه برگ پرچم و خوشه مشاهده می شود که در ذیل بیشتر
به این موارد پرداخته شده است.
علائم بیماری بر روی برگ، شامل لکه های دوکی شکل با مرکز خاکستری مایل به سفید (کاهی رنگ) و حاشیه قهوه ای تا قهوه ای مایل به قرمز است.
بسته به درجه حساسیت رقم برنج، شرایط محیطی و سن لکه ها، شکل و رنگ لکه ها متفاوت است. در ارقام حساس در شرایط محیطی مساعد، لکه ها بزرگ شده، به یکدیگر پیوسته و سطح وسیعی از برگ را می پوشاند.
گیاه قهوه بومی منطقه Kaffa در اتیوپی در آفریقا است. به طور کلی، گیاه قهوه در نواری بر روی خط استوا قابل رشد است.
قهوه با نام علمی (Coffea)، درختی همیشه سبز به نام Coffea است که در نواحی گرمسیری رشد می کند. بلندی آن بین ۳ تا ۱۰ متر است و ۳ تا ۵ سال پس از کاشته شدن محصول می دهد.
شکوفه های سفید رنگ و خوشبوی قهوه بسیار به گل یاس شباهت دارند. میوه های قهوه تخم مرغی شکل هستند و به صورت خوشه آویزان می شوند. هر درخت قهوه حدود ۲۰۰۰ میوه می دهد.
بین ۶ تا ۹ ماه زمان لازم است تا میوه قهوه از رنگ سبز به زرد و بعد قرمز یا بنفش شود و کاملا برسد.
گیاه قهوه معمولا سه تا چهار سال پس از کاشته شدن شروع به تولید گل می نماید و از این گل ها، میوه ی گیاه قهوه نمایان می شود که معمولا به عنوان گیلاس های قهوه (Berries Coffee)، شناخته می شوند.
اولین برداشت مفید از این گیاه، پنج سال پس از کشت امکان پذیر می باشد. این گیلاس ها در حدود هشت ماه بعد از ظاهر شدن گل داده و با تغییر رنگ از سبز به قرمز رسیده می شوند و این زمانی است که محصول باید برداشت شود.
میوه قهوه معمولا حاوی دو عدد دانه قهوه است. گونه های عمده قهوه برداشت شده در جهان، از دو گونه اصلی درخت قهوه به نام های عربیکا (Arabica) و روبوستا (Robusta) می شناسند.
دیگر گونه های قهوه محبوبیت کمتری دارند و مقدار کشت آن را بسیار کم است.
برداشت میوه توسط کارگر صورت می گیرد. در صورتی که هدف، برداشت میوه نابالغ باشد، زمانی که یکی از میوه های خوشه به مرحله مناسب رسید، همه میوه ها در خوشه همزمان برداشت می شوند.
پس از برداشت، میوه ها در سایه نگهداری شده تا از آفتاب حفظ شوند، سپس در انبار قرار می گیرند.
برای استفاده مناسب از فضای انبار، پوست رویی میوه برداشته و تمیز می شود. سطح روی میوه توسط واکس کارنوبا و پارافین پوشیده شده تا از کاهش وزن میوه جلوگیری شود. سپس میوه توسط پوشش پلاستیکی پی وی سی پوشانده می شود.
حداکثر زمان نگهداری میوه در انبار با دمای سرد تا 2 ماه می باشد.
یکی از مشکلات انبارداری نارگیل سرمازدگی است که در دمای زیر 13 درجه سانتیگراد رخ می دهد و سبب قهوه ای شدن قسمت بیرونی پوست می شود. میوه هایی که پوست رویی برداشته می شود، حساس به قهوه ای شدن هستند که باید در واکس، قارچکش و یا محلول اسکوربیک اسید غوطه ور شوند.
از فرآوری میوه نارگیل، روغن نارگیل، شیره نارگیل، ژله، پودر و آب نارگیل تولید می شود.
میوه نارگیل کروی شکل است که قسمت خارجی آن ضخیم و سفت و متشکل از الیاف نباتی و داخل آن نیز صاف و سخت می باشد.
در قاعده نارگیل سه سوراخ دیده میشود که چشم های نارگیل نامیده می شود.
برای استفاده از مایع داخل نارگیل که شیر نارگیل نامیده می شود، این سوراخ ها را باید با جسم نوک تیزی باز کرد و مایع درون آن را بیرون آورد.
سپس با چکش آن را بشکنید و از گوشت داخل آن استفاده کنید.
البته می توانید بعد از بیرون کشیدن شیر، نارگیل را در داخل فر در درجه حرارت 350 درجه فارنهایت بمدت نیم ساعت قرار دهید تا نارگیل خود را بشکند.
آناناس گیاهی بسیار زیبا و ملقب به ملکه طلایی است.
منشاء این گیاه مناطق گرم آمریکای جنوبی و مرکزی است.
این گیاه که در سراسر قاره آمریکا می روید، در ادامه به قاره اروپا منتقل شد و در سال 1548 به هند انتقال یافته است.
آناناس با نام علمی آناناس کوموسوس، متعلق به خانواده برومیلاسه است.
آناناس گیاهی علفی، چندساله و تک لپه ای است.
ارقام آناناس تغییرات زیادی از نظر رشد و اندازه میوه در شرایط مختلف محیطی از خود نشان می دهند.
کود دامی ابتدا در سطح خاک پخش می شود و سپس با عمل شخم زدن با خاک مخلوط می شود.
بهترین زمان مصرف آن بستگی به درجه پوسیدگی کود دارد. کودهای نپوسیده در فصل پاییز و کودهای پوسیده در فصل بهار و قبل از کشت استفاده می شوند.
اگر کود دامی به مقدار زیاد مصرف شود، نیازی به مصرف سالیانه آن نیست، چون کود دامی دارای دوام چند ساله بوده و اثر آن در خاک باقی می ماند. یعنی تقریباً هر 3 سال مصرف کود دامی برای تأمین نیازهای غذایی کفایت می کند.
اما تأثیر آن بر روی خصوصیات فیزیکی خاک ممکن است 5 الی 6 سال ادامه پیدا کند و حتی در بعضی موارد، تا 7 یا 8 سال از اثرات مثبت کود دامی بر روی خصوصیات فیزیکی خاک عنوان شده است.
