وجین کردن از جمله اصولی است که هر کشاورزی باید با آن آشنایی کامل داشته باشد. یکی از مهم ترین کاربردهای وجین، هنگام مبارزه با علف های هرز است چرا که به کمک روش کج بیل زدن می توان ریشه ی علف های هرز را به سرعت از بین برد.

برای کاهش علف های هرز مقاوم به علفکش ها می توان از راهبردهای زیر استفاده کرد:
استفاده از علفکش فقط در صورت لزوم؛
رعایت مقدار کاربرد توصیه شده علفکش؛
استفاده از مخلوط علفکش ها یا کاربرد متوالی علفکش هایی با نحوه عمل چندگانه؛
تناوب کاربرد علفکش هایی با نحوه عمل متفاوت؛
تناوب زراعی با کشت های دارای چرخه عمر متفاوت؛ 
تلفیق عملیات مکانیکی و شیمیایی کنترل علف های هرز؛
بررسی مستمر مزارع برای شناسایی و حذف بوته های علف هرزی که از تیمارهای علفکش جان سالم به در برده اند.

۱) علف هرز خردل وحشی

۲) تاتوره

۳) سوروف

۱) علف هرز خرفه

۲) علف هرز تاجریزی

۳) شیر تیغی

۱) کنف وحشی

۲) گاوچاق کن

۳) عروسک پشت پرده

۱) علف هرز خارخسک

۲) توق

۳) پنیرک

۱) علف هرز سلمه تره

۲) گاو پنبه

۳) تاج خروس

ملخ آسیایی ( Locusta migratoria) که به آن ملخ اروپایی نیز گفته می شود، دارای گونه های متفاوتی است و دو فاز مهاجر و انفرادی دارد. مشخصات ملخ در فاز مهاجری و انفرادی با هم متفاوت است. این آفت اغلب در اطراف دریاچه ها و رودخانه‌های مجاور زندگی می کند.

پروانه تک نقطه ای برنج (Cirphis unipuncta) در شمال ایران جزء آفات درجه دوم به شمار می رود. این آفت در همه جای دنیا یافت می شود و حشره ی کامل آن شب پره ای به طول 15 تا 17 میلی متر است.

سوروف (Echinochloa crus galli) از خانواده ی گندمیان و یکی از مهمترین علف های هرز مناطق برنج کاری در جهان به شمار می آید. سوروف که گالی و دژگال نیز نامیده می شود، گیاهی رطوبت دوست است که در مراحل اولیه ی رشد به برنج شباهت زیادی دارد.

جهت مبارزه با علف های هرز، در ابتدا بایستی از استفاده از کود حیوانی نپوسیده، به دلیل وجود بذر علف های هرز در آن خودداری نمود. 

همچنین استفاده از علف کش های پیش رویشی نظیر تری فلور آلین، قبل از کشت منجر به از بین رفتن بذر علف های هرز شده و جمعیت علف های هرز را در طول دوره رشد میوه کاهش می دهد.
با این حال، وجین دستی علف های هرز امری اجتناب ناپذیر است که با توجه به استفاده از ترفلان، به طـور قابل ملاحظه ای کاهش یافته و در هزینه های کارگری صرفه جویی می گردد.

جارو علفی یا همان علف پشمکی گیاهی با ریشه های نسبتا عمیق و برگ های باریک و آویزان است که در برابر خشکی و گرما مقاوم می باشد. نام علمی آن Bromus pubescens و از خانواده ی Poaceae است.

پنجه مرغی (Cynodon dactylon) از سمج ترین علف های هرز مزارع یونجه و باغات میوه است و اغلب برای محصولات زراعی یکساله و چمن زارها ایجاد مزاحمت می کند. پنجه مرغی که خود گیاهی چند ساله و از خانواده Poaceae است، توسط بذر یا ریزوم تکثیر می شود.

Cuscuta sp و Grammica sp 

سس یا همان پیچک زرد از گیاهان انگلی است که در بسیاری از مناطق به عنوان علف هرز شناخته شده و در بین کشاورزان به سرطان معروف است. سس در مزارع یونجه و شبدر بیشتر یافت می شود و در خانواده ی Cuscataceae دسته بندی شده است.

گل جالیز در مناطق گرم و خشک سراسر جهان رشد کرده و میزان خسارت بالایی را به محصولات کشاورزی وارد می کند. گل جالیز یک گیاه انگلی بوده و گیاهی یکساله، به رنگ سفید تا زرد و با ارتفاع 15 تا 50 سانتی متر است. برگهای آن فلس مانند و ساقه های آن گوشتی هستند.

در بازدید از باغ آقای محتشمی واقع در منطقه باروس شهرستان قیر و کارزین، به تاریخ چهارده اسفندماه هزار و چهارصد و یک، با مسائل و مشکلاتی برخورد داشتیم که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت:

سلمه تره با نام علمی Chenopodium album یک علف هرز یکساله از تیره ی تاج خروسیان است که برگ های آن خوراکی بوده و خواص دارویی دارند. سلمه تره نام های دیگری مانند سلمک یا سلمه نیز دارد. ساقه های آن ایستا و دارای انشعابات متعدد است و تنها برگها قابلیت خوراکی دارند.این علف هرز در خاک های غنی از نیتروژن به راحتی تکثیر می یابد و به دلیل جوانه زنی سریع، یک گیاه سریع الرشد شناخته شده است.

پنیرک یا مالواسه، یکی از علف هرز های مهم، در مزارع گندم، به ویژه در جنوب و جنوب غرب کشور است که‌ می‌تواند کاهش قابل توجهی در عملکرد گندم ایجاد کند.
رقابت در جوامع گیاهی، زمانی رخ می دهد که دو یا چند گیاه، در جستجوی منابع مشترک (مواد معدنی، آب و نور)‌ بوده و درون فضای محدودی قرار داشته باشند.
یکی از عواملی که باعث محدودیت عوامل محیطی و عناصر غذایی می شود، وجود علف های هرز در کنار گیاه زراعی و‌‌ رقابت با گیاه اصلی است.

وجین دستی یکی از مؤثرترین روش ها برای از بین بردن اندام های هوایی

1- انواع علف‌های هرز بر اساس طول چرخه زندگی: علف‌های هرز یکساله و چند ساله هستند