روش های آبیاری سنتی را دور بریزید!
کاهش منابع آب از یک طرف، رشد روز افزون جمعیت و نیاز بیشتر به مواد غذایی و محصولات کشاورزی از طرف دیگر، باعث شده تا روش های نوین آبیاری جایگزین روش سنتی شوند. بهینه سازی و مصرف آب کشاورزی به خصوص در کشوری مانند ایران که جزء مناطق خشک دنیا به حساب می آید، از اولویت بالایی برخوردار است.روش های آبیاری نوین به 3 دسته ی کلی تقسیم می شوند: 1_ آبیاری سطحی 2_ آبیاری تحت فشار 3_ آبیاری زیر زمینی
1_ آبیاری سطحی :
این روش که دارای سه روش آبیاری کرتی، نواری و شیاری است توسط یک لوله ی دریچه دار انجام می شود یا از یک نهر تغذیه شده و در سطح خاک جریان می یابد تا با نفوذ تدریجی در خاک موجب تغذیه ی گیاه شود. آبیاری سطحی به دلیل پایین بودن سرمایه گذاری اولیه، هزینه کم تعمیر و نگهداری و نیاز به انرژی کمتر، یکی از متداولترین روش های آبیاری در دنیاست.
2_ آبیاری تحت فشار :
به طور کلی، سیستم های آبیاری تحت فشار به روش هایی گفته می شود که آب را توسط لوله و تحت فشاری بیش از فشار اتمسفر در سطح مزرعه توزیع می کنند. روش های آبیاری تحت فشار اغلب با وجود راندمان بالا، با محدودیت های متعددی مواجهند که مانع از کاربرد وسیع آنها شده است.این نوع آبیاری شامل دو روش می باشد: قطره ای و بارانی
3_ آبیاری زیر زمینی :
از مهمترین مشخصه های این روش، مرطوب نشدن سطح خاک است. آبیاری زیر زمینی امکان توزیع رطوبت به طور غیر اشباع در منطقه ریشه ی گیاه را فراهم می سازد. یکی از سیستم های نوین این روش، استفاده از لوله های پلاستیکی اسفنج مانند است که تحت فشار بسیار کمی، توانایی انتشار آب به طور یکنواخت را تحت کنترل داشته و با نصب آن در ناحیه ی ریشه ی گیاه، رطوبتی در حد ظرفیت زراعی ایجاد می کند.