✔️تاریخ کشت مناسب، ابزار مدیریتی مهمی بـرای تعیـین بهترین تطابق زمانی مراحل فنولوژیکی گیاه، با عوامل محیطی مؤثر بر آنها می باشد. به طوری که حداکثر عملکرد حاصـل شـود.
✔️برخی از ارقام بهاره کلزا، به جهت برخورداری از تحمل بالا به سرما، امکـان کـشت در پاییز را نیـز دارنـد.
✔️انتخاب تاریخ کشت مناسب، عـلاوه بـر جلـوگیری از اثـرات سوء یخبندان بر محصول، باعث عدم برخورد مراحل حساس گیاه با دماهای بالا، در دوره های انتهایی رشـد می شـود.
✔️بهتـرین محدوده زمانی جهت کشت ارقام کلزا در ساری، در 13 تاریخ، از 15 شهریور تا 15 اسفند، به فاصله 15 روز از یکدیگر، 15 مهر تا 15 آبـان اسـت.
✔️با مطالعه ای در منطقه خرم آباد، دهه سوم شهریور مـاه تـا دهه دوم مهر را بهترین زمان برای کشت کلزا معرفی کرده اند. بـه طوری که در این دامنـه زمـانی، اخـتلاف زیادی معنـی داری از نظـر عملکرد مشاهده نشد.

پیاز گیاه فصل خنک است که در یک محدوده وســیع درجه حرارت به خوبی رشــد میکند و از نظر تشکیل سوخ به طول روز واکنش نشــان می دهد. این محصول به دلیل واکنش های مختلف به طول روز جهت تشکیل و حجیم شدن پیاز، امکان کشت آن در استان های شمال شرقی، شمالی و جنوبی به ترتیب در اوایل بهار، زمستان وپاییز وجود دارد. در کشت پاییزه پیاز خوراکی از روش کشــت نشایی استفاده می شود.

دماى مناسب در طول دوره رشد 30 الى 35 درجه سانتى گراد مى باشد. 

نیاز آبى بر اساس رقم، شرایط خاک و منطقه 8 الى 14 هزار متر مکعب براى هر هکتار مى باشد. در صورت استفاده از سیستم آبیارى قطره اى (تیپ) نیاز آبى به 6000 متر مکعب تعدیل پیدا مى کند و در سطح کلان با این روش 40 درصد افزایش سطح زیر کشت خواهیمداشت. همچنین در این روش (سیستم آبیارى قطره اى) علاوه بر بهبود ساختمان و خواص خاک، در مدیریت و مهار علف هاى هرز نیز کارایى بهترى خواهد داشت.

تراکم کشت در ذرت علوفه اى 75 الى 85 هزار بوته در هکتار مى باشد و در ذرت دانه اى نیز تراکم 65 الى 75 هزار بوته توصیه شدهاست .

خاک مناسب جهت کشت ذرت، خاک لومى، عمیق و غنى از هوموس مى باشد.

با توجه به خسارت زا بودن باقیمانده برخى از علفکش ها ، قبل از کشت به علف کش هاى مصرف شده در کشت قبل توجه شود.

تناوب زراعى : بعد از یونجه، سیب زمینى و غلات میتوان ذرت را کشت نمود.

عمق کاشت: بین 4 الى 7 سانتى متر.

در خاک هایى با شورى بالاتر از 6 ، از نظر اقتصادى کشت ذرت مقرون به صرفه نمى باشد، ولى مى توان به راحتى سورگوم را جایگزین کرد.

توصیه کودى قبل از کشت:

هر چند که بهترین راه قبل از افزودن کودهاى پایه به مزرعه، آزمایش خاک قبل از کشت مى باشد، اما به صورت کلى مى توان با توصیه زیر اقدام به تقویت خاک مزرعه نمود:

ازته : کود اوره 50 الى 70 کیلوگرم در هکتار، یا 100 کیلوگرم سولفات آمونیوم در هکتار.

فسفره : 200 الى 250 کیلوگرم در هکتار از منبع دى آمونیوم فسفات یا سوپر فسفات تریپل.

پتاسه: 300 الى 350 کیلو گرم سولفات پتاسیم.

آیرونیکا گرانول جهت اصلاح ساختار خاک و بهبود اثربخشى کودهاى معدنى: 150 الى 500 کیلوگرم در هکتار.

2 هفته قبل و 2 هفته بعد از ظهور کلاله ذرت(کاکل ذرت) به تنش آبى بسیار حساس مى باشد.

بهترین زمان مصرف کود ازته به شکل زیر مى باشد :

1 -قبل از کشت 2 -در مرحله 6 الى 8 برگى 3 -شروع گلدهى

توصیه هاى اصلى جهت تغذیه مزارع ذرت بعد از سبز شدن (بدون در نظر گرفتن کود ازته):

انواع کشت گوجه فرنگی: 

جهت کشت گوجه فرنگی، قبل از هر چیز باید بدانید چه نوع بذری را انتخاب و تهیه نمائید. بذر گوجه فرنگی را بر اساس نحوه مصرف آن می توان تقسیم بندی نمود، زیرا این میوه را به صورت تازه خوری، رب، سس یا کنسرو می توان مصرف نمود. به همین منظور اولین تقسیم بندی براساس تازه خوری و صنعتی می باشد. در حال حاضر در ایران برای کشت گوجه فرنگی در گلخانه تنها از ارقام تازه خوری

استفاده می شود. دومین تقسیم بندی بر اساس همرسی استوار است. که به سه دسته همرس - غیر همرس و بینابین تقسیم می شود. 

معمولا در گلخانه های ایران از واریته های غیر همرس در برداشت های طولانی مدت و از واریته بینابین مناطقی که مدت برداشت کوتاه تر است استفاده می شود. 

سومین تقسیم بندی بر اساس وزن میوه است. امروزه برای مصرف تازه خوری گوجه فرنگی از گوجه چری با وزن ۵ تا ۲۰ گرم تا گوجه هایی به وزن ۲۵۰ گرم استفاده می شود. 

ناگفته نماند که هر چه وزن گوجه فرنگی سنگین تر باشد مدت بیشتری برای رسیدن به باردهی نیاز دارد. مثلا گوجه چری که حدود ۵ تا ۲۰ گرم است پس از نشاء حدود ۶۰ روز برای برداشت محصول نیاز دارد.

با پیشرفت تکنولوژی در تولید بذر، واریته هایی به بازار معرفی شده است که در برابر نماتد یا ویروسهایی که در منطقه ای فعال هستند مقاومت داشته و می توان با توجه به مشکلات موجود ارقام مورد نظر را انتخاب نمود.

طول دوره جوانه زنی: 

طول دوره جوانه زنی تا ظهور برگ های لپه ای در سطح خاک معمولا ۶ روز است واز ۴ تا ۶ روز نشاء آماده انتقال به زمین اصلی است. برای اینکه بذر گوجه فرنگی بتواند به خوبی جوانه زده و رشد نماید تا زمان رشد مطلوب بوته بهتر است آن را در محل خزانه نگهداری نمود که هم در استفاده از امکانات گلخانه بتوان صرفه جویی کرد و هم گیاه بتواند در ابتدا رشد خوبی داشته باشد. دما، رطوبت، نور و فاصله بوته ها نقش مهمی در رشد یک گیاه سالم در خزانه را دارد.

دمای مناسب: 

بهترین دما برای جوانه زنی ۳۰ درجه سانتی گراد می باشد و بعد از جوانه زنی دما را تا ۲۴ درجه در موقع روز و ۱۸ درجه در هنگام شب تقلیل می دهیم.با توجه به اینکه بیشترین فعالیت ریشه ها در عمق ۳۰ سانتی متری خاک می باشد قبل از انتقال نشاء های گوجه فرنگی به زمین اصلی باید بسترهای مناسب که تا عمق ۸۰ سانتی متری قابلیت نفوذ ریشه را داشته باشد محیا نمود. در این صورت باید علف های هرز را پیش از انتقال نشاء حذف و پاکسازی نمود و بخصوص از دو گیاه سس و گل جالیز نباید غافل گردید که این دو مشکلات فراوانی را برای گیاه ایجاد می نمایند.

بهتر است با رویت سس یا گل جالیز آنها را از کنار بوته جدا کرده و پاکسازی نمود آنگاه مواد آلی و کودهای شیمیایی را در اندازه مناسب و زیر نظر راهنمایی آزمایشگاه های خاک شناسی تدارک دیده و استفاده نمود.

بهترین ph برای گوجه فرنگی 8/5 تا 5/5 می باشد و تراکم کشت را 2 تا 2/5 بوته در متر مربع می توان انتخاب نمود.

به فاصله حدود ۵۰ تا ۶۰ سانتی تر از یکدیگر روی بستر، حفره هایی به اندازه گلدان های نشاء در ۲ طرف به صورت زیکزاک و یا در یک خط ایجاد نمود. سپس نشاء گوجه فرنگی را در حفره ها قرار داده و با اضافه کردن خاک یا پیت موس به اطراف آن بوته را در محل انتخاب مستقر کرده و سپس آبیاری نمود تا نفوذ آب جایگزین هوای اضافی اطراف ریشه گردد.

هرس:

همه می دانیم که هرس به منظور ایجاد تعادل بین رشد بوته شاخ وبرگ و مقدار ریشه و میوه است به همین منظوربوته گوجه فرنگی را تا زمانی که به ۳۰ سانتی متری نرسیده است هرس نمی کنیم و اجازه می دهیم رشد خود را انجام دهد. زمانی که ارتفاع بوته به ۳۰ سانتی متری رسید اولین هرس را انجام می دهیم. این هرس شامل حذف گل ها و شاخه های فرعی است. پس از انجام این مرحله هرس در تمام طول رشد بوته تمام شاخه های فرعی را حذف می کنیم و در کشت های کوتاه مدت بعد از رسیدن بوته به ارتفاع ۳۰ سانتی متری بوته را به صورت دو شاخه به نخ های مهار می بندیم.

با انجام این کار دیگر نیازی به پایین کشی بوته نیست. بدیهی است پس از رسیدن این دو شاخه به ارتفاع مفید گلخانه جوانه انتهایی آن را حذف می

کنیم تا گل های موجود در بوته به میوه تبدیل شود. پس از برداشت محصول این بوته ها از گلخانه حذف شده و زمین برای کشت بعدی آماده می شود. 

البته کشاورزان با تجربه جهت همسان کردن اندازه میوه ها بر اساس بضاعت گیاه و نوع واریته، گل ها و یا میوه های اضافی بر روی خوشه را هرس می کنند و به تعداد مشخصی از گل ها اجازه می دهند تا به میوه برسند. 

گوجه فرنگی گیاهی است اتوگارد که معمولا قبل از باز شدن گل تلقیح گل صورت گرفته است. به همین دلیل به ندرت می توان در شرایط خاص تلقیح خارجی را در آن مشاهده نمود.

لقاح در گلخانه و فضای آزاد:

در فضای گلخانه هیچ گونه عامل محرکی مانند باد و یا حشرات برای تلقیح وجود ندارد برای رفع این مشکل می توان به چند طریق عمل کرد. اول استفاده از زنبورهای مخصوص که عمر آنها فقط یک فصل است و به طور غیر مستقیم باعث شک به گیاه شده و عمل لقاح را باعث می گردد. دوم استفاده از ویبراتورهای برقی است که در هر دو یا سه روز یکبار بالرزش خوشه ها عمل لقاح را صورت می دهد. راه سوم این است که می توان در کشت زمستانه از هرمن تلقیح کننده استفاده نمود. و بالاخره راه چهارم این است که با ایجاد شک در سیم های مهار و یا ضربه مستقیم بر روی گلها باعث گرده افشانی یا در نهایت عمل تلقیح گردیم. نکته حائز اهمیت در عمل تلقیح گلهای بوته گوجه فرنگی دمای موجود در گلخانه

می باشد که باید بین ۲۰ تا ۲۵ درجه بوده و رطوبت آن نیز کم باشد.

زمان تلقیح:

بهترین زمان برای این کار بین ساعات ۱۱ تا ۲ بعد از ظهر می باشد که فضای گلخانه از رطوبت کمتر و دمای بیشتری برخوردار است به همین خاطر امکان تلقیح در دمای ۲۸ تا ۳۰ درجه کاهش می یابد و در دمای ۱۳ تا ۱۵ درجه امکان تلقیح وجود ندارد و عدم تلقیح گل، ریزش گل را در پی خواهد داشت. به هر حال پس از تلقیح گل میوه بین ۱۸ تا ۳۵ روز زمان لازم دارد تا قابل برداشت باشد و حالا بوته گوجه فرنگی به زمان ثمر دهی خود رسیده و در این مرحله باید به گونه ای برخورد نمود که حداکثر برداشت را کسب کرد. زمانی که برگ های نزدیک به هر خوشه میوه چیده می شود میوه امکان بهتری برای رنگ گیری پیدا می کند. نکته قابل ذکر دیگر این که  چنانچه مسافت مزرعه تا بازار کم باشد

و نیمه سبز خوشه فرصت رنگ پذیری نداشته باشد می توان از محلی که دمای آن گرمای مناسبی جهت تغییر رنگ گوجه دارد استفاده نمود. در صورتی که واریته ها به صورت کلاستر و یا همرس نباشد بهتر است گوجه های رسیده را در زمان خاص خود برداشت کرد. مسلما اندازه گوجه فرنگی هر چقدر درشت تر باشد زمان تبدیل گل به میوه و رسیدن آن هم طولانی تر خواهد بود. امروزه بسیاری از کشاورزان به خاطر تقاضای مناسب مصرف کننده تمایل زیادی به کشت گوجه های چری دارند و این به دلیل میزان باردهی فراوان رنگ های قرمز صورتی و زرد و شکل های مختلف آن است که باعث قیمت بالای این واریته شده است. زمانی که بوته ها به سقف مفید گلخانه می رسند لازم است برگ های پائین را هرس نمود و اگر نخ ها به صورت قرقره ای به سیم آویزان است می توان با بازکردن ۳۰ تا ۵۰ سانتی متر از نخ قرقره در یک جهت نخ ها را روی سیم حرکت داده که این عمل باعث می شود ساقه از پائین روی بستر و یا شاسی های مخصوص قرار گیرد و انتهای بوته در فاصله ۳۰ تا ۵۰ سانتی متری سقف مفید گلخانه برسد. این روش به کشت دراز مدت مربوط می شود.

در کشاورزی و به ویژه بحث زراعت و کشت صیفی جات و سبزیجات، توجه به چند نکته باعث کاهش خسارت، کاهش آفات و بیماری ها، افزایش کیفیت و کمیت محصول و به دنبال آن افزایش سود و سرمایه می شود.

خصوصیات ظاهری و  زیست شناختی تریپس:

تریپس ها حشراتی بسیار کوچک اند که بال های ریشک دار بلندی دارند. البته این حشرات هم به صورت بالدار در محیط دیده می شوند و هم می توانند بدون بال باشند.

مقدار بذر مصرفی در هکتار ۲ الی ۲٫۵ تن در هکتار بسته به اندازه غده ها و کلاس بذر (همیشه به اصالت رقم و کلاس بذری آن توجه ویژه داشته باشید.) 

بهترین وزن غده های بذری بین ۷۵ تا ۱۰۰ گرم می باشد. (به جز غده های مینی تیوبر)

استفاده و ضدعفونی غده ها باید با قارچ‌ کش و حشره کش های مناسب انجام شود.

سیب زمینی به بیش از ۳۰۰ نوع بیماری و آفت حساس می باشد. از آنجا که تکثیر و تولید سیب زمینی با استفاده از غده ها انجام می شود، بنابراین کیفیت غده بذری نه تنها به طور مستقیم روی محصول تولیدی تأثیر دارد، بلکه احتمال انتقال بیماری از غده های آلوده به مزارع سالم را در روند چرخه تولید اعم از عملیات خاک ورزی، آبیاری، مدیریت انبار و سایر مراحل کاشت، داشت و برداشت به دنبال دارد و در دراز مدت تولید را دچار مشکل می سازد. 

دمای مناسب: ۱۰ الی ۲۵ درجه سانتیگراد می باشد. در صورتیکه درجه حرارت شبانه بالاتر از ۲۰ درجه سانتیگراد باشد، هیچ غده ای تشکیل نخواهد شد. وجود دمای بالا در شب باعث افزایش تنفس گیاه و مصرف کربوهیدرات های ذخیره شده و‌ کاهش رشد غده خواهد شد.

بستر کشت سیب زمینی بایستی بسیار نرم و نباید به هیچ عنوان کلوخه دار باشد. ۱۰ درصد ریشه سیب زمینی در ۳۰ سانتی متری لایه بالایی خاک قرار دارد. 

عمق کاشت ۱۵ سانتی متر است که بعد از سبز شدن بایستی ۱ یا ۲ مرحله مجدداً خاک دهی پای بوته ها صورت گیرد. عمق کمتر از ۱۵ الی ۱۸ سانتی متر علاوه بر کاهش عملکرد، خطر بیدزدگی و سبز شدن غده ها را افزایش می دهد. 

اجتناب از کاشت گیاهان جلب کننده آفات و ناقلین بیماری، از کاشت لوبیا، یونجه و باقلا در مجاورت مزارع سیب زمینی اجتناب شود چون باعث افزایش جمعیت زنجرک های ناقل ویروس و سپس انتقال آن ها به مزارع سیب زمینی می گردد. در صورت جمعیت بالای زنجرک و ایجاد خسارت اقتصادی بایستی اقدام به سمپاشی با یک حشره کش سیستمیک شود. حداکثر درصد آلودگی قابل قبول به بیماری قارچی ریزوکتونیایی (ساق سیاه) در غده های بذری ۱ درصد می باشد.

سرزنی: در موقع برداشت محصول، سرزنی اندام های هوایی ۱۰ الی ۱۵ روز قبل از برداشت انجام گیرد تا پوست غده ها ضخیم تر و خاصیت نگهداری آن در انبار بیشتر گردد به عبارتی غده های سیب زمینی باید هنگام برداشت کاملاً رسیده باشند.

رعایت تناوب: تناوب زراعی صحیحی با گیاهان غیرمیزبان نظیر غلات در مزرعه اجرا گردد و از کاشت گیاهان خانواده سولاناسه مثل گوجه‌فرنگی، بادمجان، فلفل و.‌‌.. خودداری شود. به منظور بالا بردن کارآیی تناوب زراعی در کنترل آفات و عوامل بیماری‌زا، شایسته است در سال تناوب، سیب زمینی های سبز شده و باقی مانده از سال قبل و یا گیاهان میزبان منهدم گردند. چون آفات و عوامل بیماری زا روی این بوته های سبز شده فعالیت خواهند نمود و عملاً تأثیر تناوب کمتر خواهد شد.

فاصله زمانی کشت سیب زمینی در مزرعه بایستی هر ۳ سال ۱ بار باشد. 

انهدام غده های آلوده در موقع برداشت غده های آلوده حاصل از سورت کردن محصول، جمع آوری و منهدم گردند. قبل از کشت غده ها حتماً می بایست پس از خروج از سردخانه، غده ها در مکان سرپوشیده (نور غیر مستقیم ) شروع به جوانه زدن کنند و زمانی که اندازه جوانه ها به ۰٫۵ سانتی متر رسید اقدام به کشت کنند.

دمای مطلوب برای جوانه دار کردن غده ها ۱۰ الی ۲۰ درجه سانتیگراد می باشد. همچنین در کشت های پاییزه جهت شکستن خواب سیب زمینی و جوانه دار کردن غده ها می توان از قرص جیبرلین استفاده کرد. 

نیاز آبی در مناطق بسته به فصل کشت، اقلیم، دما و رقم ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ متر مکعب در هکتار می باشد.

توصیه های کودی:

بیماری زنگ زرد گندم، یکی از مهمترین بیماری های گندم در دنیا و در ایران به شمار رفته و در سال های شیوع، خسارت سنگینی را موجب می شود. این بیماری، در حال حاضر در بیشتر مناطق گندم خیز کشور شیوع دارد.

علائم بیماری:

علائم این بیماری، در روی برگ های جوان به صورت جوش یا تاول هایی به رنگ زرد مایل به نارنجی ظاهر شده، سپس این جوش ها به هم پیوسته و نوارهایی در امتداد رگبرگ ها در هر دو سطح برگ نمایان می شود. 

هر یک از جوش های روی برگ حاوی هزاران هاگ یا اوردیوسپور بهاره است که فعالترین شکل تکثیر قارچ عامل بیماری بوده و باعث توسعه بیماری در فصل رشد گندم در مزارع و همچنین انتقال بیماری از سالی به سال دیگر می باشد.

در ارقام حساس در حالت آلودگی های شدید علاوه بر برگ، سایر اندام های هوایی گیاه اعم از سنبله، ریشک، غلاف برگ و ساقه نیز ممکن است مورد حمله بیماری قرار گیرد.

کنترل بیماری:

یک) استفاده از ارقام مقاوم و متحمل

دو) استفاده از اصول صحیح زراعی:

کنترل صحیح و اصولی علفهای هرز خانواده گندمیان، بویژه علفهای هرزی که به عنوان منابع اولیه آلودگی و میزبان‌های تابستان گذران و زمستان گذران عامل بیماری شناخته شده‌اند، نقش مهمی در کاهش زنگ زرد گندم خواهد داشت. همچنین بهینه سازی مسائل تغذیه‌ای گیاه گندم نیز می‌تواند، در کنترل بیماری موثر واقع گردد. بطور کلی اعمال مدیریت مزرعه نه تنها در کنترل این بیماری، بلکه در مورد سایر بیماریهای مهم گندم نیز دارای اهمیت بسیار زیادی است.

سه) مبارزه شیمیایی

مهمتریــن مشــکلی که امنیت غذایی کشــور و جهان را تهدیــد میکند، کمبود منابع آب مناســب اســت.

سوسک سیاه گندم یکی از آفات مهم گندم، جو و چاودار می باشد. لاروها، سفید رنگ و سر و قفسه سینه خرمایی رنگ و روی هر یک از حلقه های آن یک لکه قهوه ای وجود دارد

یکی از مشکلاتی که باعث کاهش محصولات و حتی خسارت مالی به کشاورزان می شود، انتخاب نادرست زمان کشت محصولات زراعی است. هم چنین انتخاب رقم نامناسب آن محصول نیز، باعث بروز مشکلاتی می شود. اگر به طور علمی بدانیم کدام محصول را در چه ماهی، در چه شهری و با چه رقمی کشت کنیم؛ محصول پربار تر، آفات و بیماری های کمتر، سود بیشتر و مشکلات کمتری در کشاورزی خود خواهیم داشت. در کلیپ زیر محصولات قابل کشت و ارقام پیشنهادی در فروردین ماه استان فارس را ملاحظه فرمایید.

وجین و سله‌شکنی به آن دسته از عملیات خاک‌ورزی گفته می‌شود که پس از بذرکاری انجام می‌شود. وجین و سله‌شکنی از مراحل داشت می‌باشند. هر دوی این عملیات، هم‌زمان به وسیلهٔ دستگاه وجین‌کن یا کولتیواتور انجام می‌شود. 

وجین، از بین بردن علف‌هاى هرز به روش مکانیکى است. علف‌هاى هرز، رقیب گیاه در جذب غذا و استفاده از آب و نور و هوا هستند. به این دلیل کشاورزان به‌روش‌هاى گوناگون سعى مى‌کنند علف‌هاى هرز را از بین ببرند. 

ریشَک‌بال یا تریپس گندم،  با نام علمی Haplothrips Tritici، که «بال ریشک‌دار» نیز خوانده می‌شود، یکی از آفات مهم مکنده گندم است. حشره کامل این آفت از سایر ریشک‌بالان بزرگ‌تر و طول آن حدود ۲ میلی‌متر است.

رنگ عمومی بدن آن قهوه‌ای تیره یا سیاه یکنواخت، ساق و پنجه پاها و بند میانی شاخک‌ها به رنگ قهوه‌ای روشن است. پوره‌ها نیز زرد متمایل به قرمز هستند. در فصل بهار حشرات ریز قرمز رنگی در لابلای دانه های سبز خوشه گندم دیده می شوند که در واقع پوره های تریپس گندم هستند.  این حشره تابستان را به صورت پوره در عمق ۵ سانتیمتری و  را در عمق ۲۰ سانتیمتری خاک اطراف ریشه و طوقه گندم‌های سال قبل سپری می‌کند. در اواخر زمستان و اوایل بهار لاروهای زمستان‌گذران، به سطح خاک آمده و پس از مدتی حضور در کاه و کلش موجود در سطح مزرعه، روی علف‌های هرز دوره زندگی خود را کامل می‌کنند.

ریشک‌بال را بیشتر در لابه‌لای غلاف برگ، محل اتصال برگ به ساقه یا لابه‌لای خوشه‌ها می‌توان مشاهده کرد. ریشک‌بال، علاوه بر گندم به جو، چاودار، یولاف و برخی علف‌های هرز گیاهان نیز حمله می‌کند. با تشکیل خوشه‌های گندم جمعیت ریشک‌بال در روی آنها نیز افزایش یافته و با تغذیه از دانه‌های نرم موجب چروکیدگی و توقف رشد آنها می‌شود. علایم خسارت روی برگ به‌صورت پیچیدگی و ایجاد لکه‌های نقره‌ای ظاهر می‌شود. شخم عمیق تا ۹۰ درصد، این حشرات را که داخل خاک مزرعه زمستان‌گذرانی می‌کنند، ازبین می‌برد. از آنجایی که ظهور حشرات کامل و سپس لاروها هم‌زمان با برنامه مبارزه با سن گندم است، سمپاشی کشتزارها علیه سن گندم روی ریشک‌بال نیز مؤثر خواهد بود. در مناطقی که علیه سن گندم سمپاشی نمی‌شود، خسارت ریشک‌بال چشمگیر و از خسارت سن، قابل تفکیک نیست. 

مدیریت تلفیقی تریپس گندم:

ــ شخم پس از برداشت محصول، انهدام بقایای گیاهی و تناوب زراعی از روش های مناسب کنترل این آفت است. سمپاشی اختصاصی علیه آن ضروری نبوده و سمپاشی های متداول علیه پوره های سن گندم در  کاهش جمعیت آن موثر است.

شرایط ایده آل کشت گندم:

یک) آب و هوای خشک در دوره رشد رویشی

دو) آب و هوای معتدل در دوران تشکیل دانه

سه) آب و هوای گرم و خشک در زمان برداشت محصول

کشاورزان باید در شب‌های سرد که دمای هوا زیر صفر می‌رود، برای جلوگیری از خسارات تمهدیدات لازم برای مقابله با سرما را بیاندیشند.

عوامل مختلف محیطی و فیزیولوژیکی می‌توانند بر روی ریشه‌دار کردن قلمه‌ها تأثیرگذار باشند. ترکیبات هیدرات‌های کربن، وجود تعداد کافی جوانه یا برگ