مریم گلی، گیاهی است علفی، متعلق به خانواده نعناعیان (Lamiaceae) و در ایران 58 گونه گیاه علفی یکساله و چند ساله دارد که 17 گونه آن انحصاری می باشند. این گیاه از روزگاران کهن مورد توجه خاص بوده و ابتدا به عنوان دارویی مؤثر برای معالجه عوارض ناشی از نیش حشرات، به عنوان ضد سم و همچنین داروی تونیک و مقوی برای تقویت روح و بدن و افزایش طول عمر به کار میرفت. در حال حاضر اسانس مریم گلی برای معطر کردن و خوشبو کردن گوشت های کنسرو و انواع سوسیس، گوشت مرغ و در عطرسازی به عنوان اسانس پایه برای مخلوط کردن با سایر اسانس ها برای تهیه عطر و اسپری مردان به کار می رود. اسانس گل های این گیاه همراه با اسانس گل هایی نظیر اسطوخودوس و یاس موارد استفاده متعدد و متفاوتی در صنایع مواد شیمیایی خانگی (نظیر عطر، ادوکلن، کرم، شامپو، صابون، لوسیون و اسپری های خوشبوکننده هوا و نظایر آنها) دارد. این اسانس، خاصیت دارویی نیز دارد و به عنوان ماده ای ضدعفونی کننده و همچنین ماده ای که سبب مداوای ناراحتی های مربوط به سیستم عصبی می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. بذر این گیاه، حاوی 25 تا 32 درصد روغن است که در صنایع سرامیک سازی و چینی سازی، مورد استفاده قرار می گیرد.