✔️ایجاد بستر در مقایسه با کشت خاکی پرهزینه و زمانبر می باشد.
✔️میزان مصرف آب و مواد غذایی بایستی با تواتر زیاد نسبت به کشت خاکی صورت گیرد که از این نظر نیاز به استفاده از دستگاه های هوشمند کنترلگر می باشد. در غیر این صورت وقتگیر و بسیار مشکل است.
✔️کنترل شوری و PH بایستی به صورت دقیق و ابزار لازم صورت گیرد.
✔️میزان هدر رفت مواد غذایی در کشت های هیدروپونیک باز بسیار زیاد بوده و در صورت عدم جمع آوری میتواند باعث بروز خطرات زیست محیطی شود.
✔️توسعه آلودگی و بروز بیماری های خسارتزا در این کشت بسیار سریع بوده اما کنترل آن آسان تر می باشد.
✔️تعویض بستر پس از کشت هزینه بر بوده و معمولا باعث افزایش قیمت تمام شده محصول می شود.
✔️استفاده از منابع آب با کیفیت نامتعارف مثل آب های با شوری بالاتر از 2 دسیزیمنس برمتر در این نوع کشت معمولا محدودیت ایجاد می کند.
✔️در صورت وجود آنیون ها و کاتیون های مضر مثل بور، سدیم و یا کلر بیش از حد متعارف در آب آبیاری، استفاده از این روش کشت ناممکن می شود.
✔️نیاز به دانش فنی، تجربه و آشنایی کافی دارد.
✔️کنترل هر یک از عوامل محیطی و پارامترهایی مثل تهویه، میزان رطوبت بستر، میزان عناصر غذایی، دمای بستر، حجم ریشه و اندام هوایی و باردهی در این روش امکان پذیر بوده اما نیاز به دقت و داشتن تجربه کافی دارد چرا که عدم توجه به این فاکتورها منجر به عدم رسیدن به نتیجه دلخواه می شود.
✔️تأمین و فراهم آوری سریع و به مقدار مورد نیاز از عناصر غذایی برای گیاه.
✔️بالانس آب مورد نیاز گیاه از طریق تواتر زیاد آبیاری به طوری که رطوبت کافی همیشه در محیط وجود دارد.
✔️فراهم آوری شرایطی که حداکثر توان جذب آب و مواد غذایی توسط ریشه ها در آن بوجود می آید.
✔️کنترل سریعتر و دقیق تر شوری (ضریب هدایت الکتریکی) و PH.
✔️تعادل و بالانس مناسب تر و دقیق تر عناصر غذایی در بستر و جلوگیری از اثرات متقابل در هنگام جذب.
✔️موازنه آب و موادغذایی به شکل دقیق تر که حداکثر رشد و حداکثر کیفیت محصول بخصوص گل و میوه در آن قابل دسترس می باشد.
✔️امکان استفاده از روش پاگرما (گرم نمودن بستر) برای فعالیت بیشتر ریشه ها در فصول سرد در گلخانه ها.
✔️تبادلات گازی آسانتر ریشه ها به واسطه تهویه مناسب تر که موجب کارایی بهتر ریشه ها می گردد.
✔️حداکثر تولید به لحاظ وجود حداکثر جذب آب و مواد غذایی که عمده ترین نیازهای ساخت و ساز گیاه می باشند.
✔️تولید محصولات با کیفیت به لحاظ تغذیه بهتر و متعادل تر از آب و مواد غذایی.
✔️امکان کنترل و تعدیل پارامترهای کیفی آب و بستر به منظور ایجاد شرایط مناسب برای رشد محصول.
✔️امکان برنامه ریزی هوشمند با استفاده از دستگاه های کنترل کننده محیطی در محیط های بسته و باز.
✔️افزایش کارایی مصرف کود (عناصر شیمیائی) و آب از طرفی و کاهش مصرف عناصر شیمیائی که در حفظ محیط زیست مؤثر است.
✔️ضدعفونی راحت تر بستر و کنترل بیماری ها و آفات خاکزاد و یا تعویض آن در این روش از مزیت های اولیه آن به شمار می رود.
برای کشت هیدروپونیک توت فرنگی در منزل یا گلخانه، پس از خرید تجهیزات لازم برای کشت، انتخاب بستر مناسب کشت اهمیت زیادی دارد. بهترین بستر کشت، کوکوپیت و کودهای ارگانیک هستند که نیاز به مواد مغذی را تامین می کنند.
مزیت هایی نظیر کنترل تغذیه گیـاه، امکـان افـزایش تـراکم کاشـت،کاهش بروز بیماری ها و آفات و افـزایش کمیـت و کیفیـت محصـولنسبت به کشـت خـاکی موجـب رویکـرد تولیدکننـدگان محصـولات باغبانی به استفاده از این روش شده است.
به نظر می رسـد از بـینانواع روش های کشت بدون خاک، کشـت در مـواد دانـه بنـدی شده، بهترین گزینه برای تولید محصـولاتی ماننـد خیـار و سـایر کـدوییان
میباشد.
در این روش از بسترهای آلی و معـدنی بـرای پـرورش
گیاه استفاده می شود. خصوصیات مواد مختلف مورد استفاده به عنـوانبستر کشت، اثرات مستقیم وغیر مستقیمی روی رشد و تولید محصول
می گذارد و انتخاب بستر مناسب یکی از مهـم تـرین عوامـل مـوثر درموفقیت تولید در کشت بدون خاک است. توانایی یک بسـتر بـهواسطه حفظ رطوبت و هوادهی مناسب به بوته می باشد.
❌از جمله معایب این روش نیز می توان به این مورد اشاره داشت که این کار نیاز به تخصص دارد و اینکه استفاده از محلول ها و مواد تغذیه ای باید به موقع و بدون هیچ کم و کاستی انجام گیرد. چون در این روش خاکی وجود ندارد که نیازهای گیاهچه را در صورت کمبود، جبران نماید.
