لاروهای سنین پایین، با تغذیه از برگ ها، آن ها را به شکل توری در می آورند. در حالی که لاروهای بزرگتر قادر به تغذیه از تمام برگ بوده و سوراخ بزرگی را در آن ها ایجاد می کنند و در تراکم بالا قادر به تغذیه از تمام برگ بوده و ضمن خسارت شدید، حتی قادر به نفوذ به درون ریشه بوده و باعث از بین رفت بوته های چغندر و چغندرقند (حتی بوته های نسبتا رشد کرده) می شوند. 
براین اساس، شدت خسارت بستگی به مرحله رشدی گیاه و تراکم و مرحله رشدی آفت خواهد داشت. 
نوسان جمعیت برگ خوارهای چغندرقند، بسته به شرایط محیطی، متفاوت بوده و ممکن است به طور ناگهانی زیاد شده و خسارت جبران ناپذیری را وارد سازد. 
بر این اساس پایش جمعیت و پیگیری روند رشد جمعیت آفت در مزرعه از جمله عوامل موثر در موفقیت آمیز بودن برنامه های کنترل و کاهش خسارت می باشد.

چغندر، گیاهی از خانواده Chenopodiacea می باشد که همانند سایراعضای این خانواده در مقابل تنش شوری مقاومت مناسبی دارد.
چغندرهای زراعی، اکثرا جزو گونه vulgaris بوده واز نظر کشاورزی در چهار گروه شامل چغندر برگی (چغندر سالادی)، چغندر باغی (لبویی)، چغندر علوفه ای و چغندرقند قرار دارند(مطابق شکل، به ترتیب C, B, A ,D).
 چغندر برگی شامل دو نوع چغندر اسفناجی (با مصرف برگ پخته) و چغندر سوئیس چارد یا کلم دریایی (با مصرف بعنوان سالاد و سبزی) می باشد. 
چغندر باغی دارای ریشه و دمبرگ های قرمز رنگ بوده و به عنوان سبزی مورد استفاده قرار می گیرد. 
چغندر علوفه ای دارای انواع متنوعی بوده و به مصرف دام می رسد.
گروه چغندرقند شامل انواع متنوعی از ارقام چغندرهای ریشه ای می باشد که اکثریت آن ها در طول زمان به تدریج و توسط انسان از طریق انتخاب و اصلاح نباتات، گزینش و به دست آمده است.