خلّر به طور وسیعی در سرتاسر مدیترانه، خاورمیانه و هند کشت می گردد.
این گیاه با حداقل مراقبت های لازم، رشد کرده و در مقایسه با سایر بقولات می تواند در اقلیم های متنوعی رشد و نمو موفقیت آمیزی داشته باشد.
خلّر به عنوان یک منبع پروتئین بسیار با ارزش برای دام و طیور بوده و به دلیل تحمل بالا، امروزه به عنوان یک گیاه مدل در کشاورزی شناخته شده و می تواند شرایط کم آبی را تحمل نماید.
خلّر در واقع یک گیاه چند منظوره برای چرا، علوفه ی خشک، کود سبز و دانه است، ضمن اینکه این گیاه در تناوب با غلات جهت کنترل علف های هرز و همچنین فرسایش در اراضی شیبدار از اهمیت بالایی برخوردار است.
این گونه ها به دلیل خوش خوراکی و تحمل بالای چرای مستقیم نسبت به دیگر لگوم ها به عنوان یکی از لگوم های مهم مرتعی یاد می شود.
سیب زمینی ترشی، از خانواده آفتابگردان و بومی آمریکای شمالی است و در بیشتر مناطق جهان رویش دارد. سیب زمینی ترشی در ابتدا به عنوان غذای انسان و دام مورد استفاده قرار می گرفت ولی امروزه بخشی از محصول مزارع زیر کشت آن، به تولیدات صنعتی مثل اتانول و فروکتوز اختصاص یافته است.
ارتفاع بخش هوایی این گیاه تا ۳۵۰ سانتیمتر رسیده و دارای رشد انبوه و با تولید برگ های نسبتا پهن و حجیم بوده و استعداد مناسبی برای تولید علوفه دارد.
میزان علوفه سبز این گیاه تا ۷۰ تن و میزان ماده خشک علوفه تولیدی آن تا ۲۶ تن در هکتار گزارش شده است.
علوفه خشک این گیاه منبع خوبی از پروتئین با مقدار لیزین بالا است. رقم های جدید این گیاه برای تولید محصول زیاد و مواد مغذی اصلاح شده اند. مجموع مواد مغذی قابل هضم علوفه آن بر اساس ماده خشک ۶۱_۶۷ درصد بیان شده است. میزان پروتئین خام مجموع بخش های هوایی این گیاه از ۵ تا ۱۶/۷ و در برگ ها تا ۲۰/۷ درصد گزارش شده است.
