جنس درخت پسته، متعلق به خانواده Anacardiaceae می باشد که دارای گونه های متعددی است که به 3 گونه آن:

1-پسته خوراکی (P.vera)
2- P.khinjuke
3 -بنه یا چاتلانقوش (P.atlantica)
در ایران اشاره شده است که در اکثر نقاط ایران بیشتر همراه با بادام کوهی و بلوط و گاهی بصورت منفرد پراکنش یافته است. 
مطالعات و گزارشات مستند در خصوص پسته وحشی بیانگر این است که رویشگاه های این گیاه با ارزش و مقاوم به خشکی و سایر شرایط نامناسب محیطی، که با نام های بومی پسته وحشی، ون، سقز نیز شناخته می شود، به دلایل مختلف از جمله چرای دام، آتش سوزی، تغییر در کاربری زمین، بهره برداری نادرست از شیره (صمغ) آن، عوامل ژنتیکی و محیطی متعدد، همراه با سایر فعالیت های انسانی مورد تخریب و تجاوز قرار گرفته است.
چاتلانقوش، درختی دوپایه، سازگار با آب و هوای خشک، مناسب زمین های سبک و سنگلاخی و به شدت نورپسند است. ارتفاع این درخت 2 تا 7 متر و در بعضی از منابع ارتفاع آن 10 تا 12 متر نیز ذکر شده است.

بنه (پسته وحشی)، یکی از مهم ترین گونه های درختی جنگل های خارج از شمال کشور می باشد که علاوه بر حضور گسترده در مناطق رویشی ارسباران، زاگرس، ایران و تورانی و ارتفاعات و دامنه های ناحیه خلیج فارس و عمانی مانند کمربندی اطراف کویرهای ایران را احاطه کرده است. این جنگل ها به واسطه ارزش های متعدد زیست محیطی، اکولوژیکی، اقتصادی و تجاری، صنعتی، فرهنگی و حفظ ذخایر ژنتیکی باید تحت مدیریت و حمایت قرار گیرد.

به دلیل برداشت سقز که محصولی صنعتی و دارویی است، مورد توجه بهره برداران قرار گرفته است. شیرابه سقز که در شرایط طبیعی نیز از تنه برخی پایه های درخت بنه تراوش میگردد، به نام مصطکی شناخته شده و در برخی مناطق زاگرس به نام های بریزه یا برژه شهرت یافته است.