کشت و پرورش سبزی ترخون

ترخون، گیاهی است از خانواده یا تیره ی کاسنی(Asteracea)، پایا و به ارتفاع 1 تا 3 متر با برگ های ساده به رنگ سبز درخشان که در قاعده سه بخش می شوند. گلها در گل آذین کوچک و مجتمع به صورت خوشه هستند که رنگ آن ها زرد یا قهوه ای تیرهاست. ریشه نیز دارای ریزوم است.

ترخون اولین بار در مناطق جنوبی روسیه و سیبری دیده شده است و بیشتر در مناطقی کشت می شود که از هوای گرم و آفتابی برخوردار باشد. آبیاری برای این گیاه در مرحله تشکیل شکوفه ها ضروریست.

خاک مناسب برای کشت ترخون خاک های با بافت متوسط (رسی_شنی) و با ضخامت زیاد لایه سطحی می باشد.

از موارد استفاده ترخون، می توان به عطردهی سبزیجات، خوشبوکننده خمیردندان و کاهش اثر خواب آلودگی داروها اشاره کرد.

در فصل بهار، نشاهای ترخون را از خزانه به زمین اصلی منتقل و در عمق 10 تا 15 سانتی متری از عمق زمین، کشت می کنند. ترخون در طول رویش به آب کمی نیاز دارد. آبیاری در این گیاه در مرحله تشکیل شکوفه و پس از برداشت محصول، برای شروع چین جدید ضروری است.

محصول ترخون را در چند چین در سال می توان برداشت کرد. اولین برداشت در مرحله گلدهی انجام می گیرد.

گیاهان باید از فاصله 7 تا 8 سانتی متری از سطح زمین برداشت کرد. زیرا حداقل چند برگ در گیاه باقی بماند تا بتواند فتوسنتز کند.

برداشت جهت استفاده هایی نظیر تازه خوری، خشک کردن و تهیه اسانس استفاده می شود. از مهم ترین خواص آن میتوان به خوشبو کننده دهان و مسکن درد دندان، داشتن ویتامین A، کمک به هضم غذا و ضد نفخ بودن اشاره کرد.