خارشتر
بوته ای پایا با رویش بهاره، نیمه خشبی و به ارتفاع تا 80 سانتیمتر و مقاوم به گرما، شوری و خشکی است. ساقه های چوبی، متعدد و منشعب با خارهای فـراوان و گلهـای ارغوانی کوچک دارد. میوه ای باریـک که در سـطح بـالا صـاف و در سـطح زیرین بند بند است. هم چنین دارای ریشه هـای بـسیار عمیـق و گـسترده است که تکثیـر آن بیشتر از طریق ریزوم های جدیدی که در اوائل بهـار روی طوقـه و ریـشه آن ایجاد می شود، صورت مـی گیـرد. در موارد کمتر، می توان به تکثیر از طریق بذر هم اشاره کرد.
از خواص مهم عرق این گیاه، به ادرار آور بودن و کمک به دفع شن کلیه و هم چنین کمک به لاغری، می توان اشاره کرد
خارشـتر بیـشتر طالـب خاک هـای قلیایی اسـت و بـه اسـتثنا بعـضی نقـاط شـمالی، در بقیـه منـاطق کـشور پراکنده است و ممکن است در بعـضی بـاغ هـا باعـث مزاحمـت شـود و به صورت علف هرز رویش پیدا کند.
در این صورت گلیفوزیت روی آن موثر است ولی معمولاً نیـاز بـه یـک الـی دو بـار تکرار سمپاشی وجود دارد. علفکش کلوپیرالید (لونترل) چنانچه بـه صورت لکه ای و هدایت شده روی آن به کار برده شود، ممکـن اسـت تاثیر بیشتری به جای بگذارد.
