آبیاری و اثرات کمبود آب در درختان گردو

اثرات کمبود آب بستگی به مرحله ای دارد که این کمبود اعمال می شود. ماه های خرداد، تیر، مرداد و شهریور دوره های بحرانی رشد میوه می باشند که کمبود آب در این مراحل منجر به خسارت خواهد شد. 

تنش آبی شدید در دوره رشد میوه (خرداد ماه) باعث کوچکی اندازه میوه و کاهش رشد گیاه می شود. هم چنین این تنش در اوایل دوره پرکردن مغز (تیرماه)،  موجب سقط جنین یا نقص در بستن مغز، پوکی یا سیاه شدن و چروکیده شدن آن و نقص در تشکیل جوانه های میوه و کمبود تولید میوه در سال بعد مغز می شود و در مرداد و شهریور باعث تیره شدن رنگ مغز، کاهش تجمع مواد خشک در مغز و در نتیجه کاهش وزن آن، چروکیدگی و سیاه شدن مغز می شود. 

لذا می بایست آبیاری درختان گردو در تابستان به طور مرتب و یک بار در هفته صورت گیرد ولی نباید حالت غرقابی و آب گرفتگی در خاک پیدا شود. گاهی در تابستان چند روز بعد از آبیاری به روش غرقابی، برگ ها خشک شده و درختاپژمه طور ناگهانی پژمرده می شوند. این پدیده را آپوپلکسی یا فلج گیاه گویند که هیچ گونه عامل بیماری زایی در آن دخالت ندارد. 

کیفیت آب آبیاری نیز باید سنجیده شود. زیرا وجود نمک های بر، کلرید، کربنات و بی کربنات در آب آبیاری برای گردو مضراست. میزان آبیاری نیز باتوجه به نوع آبیاری متفاوت می باشد به طوری که درروش آبیاری قطره ای میزان نیازآبی گردو حدود 4-3 هزارمترمکعب می باشد.اما در روش آبیاری غرقابی درختان گردو برای رشد سالیانه به حدود 7-5 هزارمتر مکعب آب در هر هکتارنیاز دارند. درصورتی که میزان بارندگی سالیانه حدود 811 میلیمتر باشد، می توان درخت گردو را با موفقیت کشت کرد.