کدام پایه های هلو انجیری را انتخاب کنم تا محصول بهتری داشته باشم؟
هلو انجیری با نام علمی PRUNUS PERSICA DONUT از خانواده ی ROSACEAE و میوه ای تابستانه است. هلو انجیری به نام های دیگری مانند: هلو کتابی، هلو دیسکی یا بشقابی نیز معروف است و واریته ی donut به دلیل شباهت ظاهری آن به شیرینی دونات نام‌گذاری گردیده است.
درخت هلو انجیری نسبت به هلو معمولی در برابر آفات و سرما مقاومت بیشتری دارد و هم چنین نسبت به سایر ارقام هلو زودتر به گل می رود و پربازده است. ریشه های آن نسبت به غرقاب شدن حساس هستند و در شرایط کمبود تهویه ی خاک به شدت آسیب می بینند.
تکثیر این میوه از طریق پیوند انجام می شود و می توان آن را روی پایه های بادام، آلو و زردآلو نیز پیوند زد. پایه درخت هلو را می توان با کاشت بذر هلو ، بادام ، شلیل و آلو تهیه نمود که البته پایه هلو و شلیل ارجحیت دارد. در روش تکثیر هلو از طریق پیوند جوانه، از نهال های بذری به عنوان پایه استفاده می شود.
