تراکم مناسب کشت ذرت
ذرت یکی از مهم ترین گیاهان زراعی اسـت که اهمیت بـالایی در تغذیـه انـسان، تعلیـف دام، تغذیه طیور و صـنعت دارد. انتخاب تـراکم بوتـه مناسـب کـه بـر اسـاس عوامـل گیاهی و محیطی صورت می گیـرد، روی عملکرد محصول تـأثیر می گذارد.
تنظیم تراکم مطلوب در ذرت به این دلیل که این گیاه توانایی تولید پنجه را ندارد، بر روی حصول عملکرد مطلوب بسیار مهم می باشد.
با افزایش فاصله بین بوته ها، به دلیل کاهش رقابت بـر سر عوامل محدودکننده رشـد، امکـان جـذب آب، نور و عناصر غذایی افزایش یافته و این عامل خـود باعـث افـزایش فتوسنتز می شود.
طی پژوهشی گزارش شد که با افزایش تراکم بوته و همچنین، با ایجاد یکنواختی بین فواصل کاشت بوته های ذرت، علاوه بر افزایش عملکرد دانه و عملکرد زیست توده، توان رقابـت بـا علف های هرز افزایش یافت که ناشـی از توانـایی بیـشتر بوتـه هـا در جذب منابع موجود، به خصوص تابش و عناصر غـذایی می باشد.
کاربرد فواصل یکسان هـم در بـین ردیـف و هــم در درون ردیف، باعث ایجاد محتوای بیشتر رطوبت در خاک در طـی فصل رشد گردید.
یکی از الگوهای پیـشنهادی برای ذرت، کشت به صورت دو ردیفه روی پشته های عریض و یا به عبارت بهتر، حذف یک در میان جویچه های آبیاری در روش کشت جوی و پـشته است. در ایـن الگوی کشت به دلیل کاهش تعـداد جویچه های آبیاری و کاهش سطح تبخیری، راندمان مصرف آب بالا می رود.
