نام عمومی شپشک های آرد آلود مربوط به ترشحات مومی است که معمولا بدن آن ها را می پوشاند.
از میزبان های حقیقی مهم شپشک آرد آلود می توان به مرکبات، انار، مو، زیتون، انجیر، توت سفید، خربزه و هندوانه اشاره کرد. 
از دیگر میزبان های این آفت می توان به گیاهان زینتی مانند حسین یوسف، گل ابریشم، دیفن باخیا، کاکتوس، گل آفتاب گردان، خرزهره، ارکیده، پیچک، داوودی، سرخس، کلم، برگ بو، چای، شمشاد و ازگیل ژاپنی اشاره کرد.

مناسب ترین سیستم کاشت درختان سردسیری، سیستم مستطیلی و جهت مناسب بر اساس شیب زمین شرقی - غربی و یا شمالی - جنوبی است. (در اراضی شیبدار و تپه ای سیستم مثلثی و کشت بر روی خطوط تراز است.)
در مناطقی که خطر سرمای زودرس بهاره وجود دارد، کشت نهال در شیب های شمالی و غربی و در صورت خطر سرمای دیررس بهاره، کشت در شیب های جنوبی و شرقی صورت گیرد.
ارقام زود گل و حساس به سرمای بهاره در بالای شیب و ارقام متحمل تر در پایین شیب ها کشت شوند.
استفاده از کود حیوانی گاوی کاملا پوسیده، عاری از بذر علف هرز و شوری، به صورت مخلوط با خاک الک شده در چاله، بسیار مناسب و ضروری است.

1. هرس ریشه در مورد نهال انجام شود. (حذف نوک ریشه، ریشه های پیچ خورده و زخم شده).
2. در صورت انتقال نهال، ریشه ها در معرض باد قرار نگیرند.
3. سربرداری و حذف شاخه های اضافی بعد از کاشت نهال در زمین اصلی صورت گیرد.

نهال مناسب و مورد نیاز حتما باید دارای لیبل یا شناسه باشد.
لازم است برروی لیبل، نام تولید کننده نهال، نام رقم و پایه مورد استفاده درج شده باشد.
نهال تک شاخه و بدون شاخه اضافی، مخصوصا در ارتفاع کمتر از 50 سانتی متر باشد.
ارتفاع نهال کمتر از 80 سانتی متر در دانه دارها و کمتراز 60 سانتی متر در هسته دارها، مطلوب نیست.
قطر نهال در ارتفاع 10 سانتی متر بالای محل پیوند، باید از یک سانتی متر کمتر نباشد.
هیچگونه جوانه ای در نهال باز نشده و کاملا خواب باشد.
با توجه به عدم تولید نهال در منطقه، گواهی سلامت نهال توسط مدیریت حفظ نباتات مورد تائید قرار گیرد.

کود دامی ابتدا در سطح خاک پخش می شود و سپس با عمل شخم زدن با خاک مخلوط می شود. 
بهترین زمان مصرف آن بستگی به درجه پوسیدگی کود دارد. کودهای نپوسیده در فصل پاییز و کودهای پوسیده در فصل بهار و قبل از کشت استفاده می شوند. 
اگر کود دامی به مقدار زیاد مصرف شود، نیازی به مصرف سالیانه آن نیست، چون کود دامی دارای دوام چند ساله بوده و اثر آن در خاک باقی می ماند. یعنی تقریباً هر 3 سال مصرف کود دامی برای تأمین نیازهای غذایی کفایت می کند. 
اما تأثیر آن بر روی خصوصیات فیزیکی خاک ممکن است 5 الی 6 سال ادامه پیدا کند و حتی در بعضی موارد، تا 7 یا 8 سال از اثرات مثبت کود دامی بر روی خصوصیات فیزیکی خاک عنوان شده است.

1- عملیات قبل از برداشت:
تیمارهای قبل از برداشت مانند تغذیه، کنترل آفات، شرایط محیطی چون باد و رطوبت و وضعیت درخت، در عمر پس از برداشت نارنگی موثر است.
تغذیه با پتاسیم، عمر قفسه ای میوه را افزایش می دهد.
2- شست و شو و تمیز نمودن
3- سرد کردن اولیه میوه:
این کار با هدف کاهش دمای میوه، بعد از برداشت برای میوه ضروری است. این عملیات سبب تاخیر در رسیدن، کاهش ضایعات میکروبی و تغییرات فیزیولوژی در میوه های برداشت شده در شرایط اقلیمی گرم می شود.

4- واکس زدن
5- پوشش های دیگر مانند کاغذ مقوایی و نایلون

نارنگی پیج، بیش از سایر ارقام در معرض پدیده ای به نام گرانوله شدن، قرار دارد. 
این پدیده فیزیولوژیکی هنگامی که میوه پیج روی درخت، پس از رسیدن تا اواخر پاییز و یا در انبار، به مدت طولانی باقی می ماند، ظاهر می شود. 
در مناطق گرم با رطوبت پایین، تبخیر آب از میوه در وقوع این ناهنجاری نقش دارد. 
همچنین میوه های بیش از حد رسیده یا میوه های درختان جوان، مستعد برای افزایش این عارضه هستند. 
در حالت شدید، کیفیت درونی میوه کاملا تغییر می کند و داخل میوه خشک و الیافی می شود. 
در میوه های گرانوله شده، میزان آبمیوه به علت تشکیل ژل در آبدانک ها، شدیدا کاهش می یابد.
برداشت در زمان مناسب رسیدگی و حفظ رطوبت اطراف میوه طی انبارداری، می تواند در کاهش گرانوله شدن موثر باشد.

پوشش واکس، عملیات ویژه قبل از قرار دادن میوه در انبار و یا به ندرت در زمان بسته بندی مرکبات است که با سه هدف انجام می شود:
1- فراهم کردن درخشندگی مورد نیاز جهت بازارپسند شدن میوه.
2- حفاظت از اتلاف آب، به عنوان پوشش جایگزین واکس طبیعی میوه، که در طی عملیات شستشو حذف می شود. 
3- به عنوان حامل قارچ کش یا هر ترکیب زیستی یا تنظیم کننده های رشد گیاهی عمل می کند. در حالتی که همراه با عامل زیستی برای کنترل پاتوژن ها استفاده می شوند، باید دقت کرد که با عامل زیستی سازگار باشد. 
پوشش های واکس از مواد شیمیایی مختلفی ساخته شده که ممکن است غیر خوراکی باشند. اما در عملیات خشک کردن، بخشی از آن تبخیر می شود. 
تنها واکس های خوراکی (موم زنبور عسل، واکس کارنوبا و نیشکر) از این قاعده مستثنی بوده و روی میوه باقی می مانند. 
معمولا این پوشش ها باید توسط مقامات ذی صلاح کشورهای مربوطه تایید شده و برای استفاده روی میوه ها گواهی شده باشند. 
برای میوه های صادراتی چنین پوشش هایی باید استانداردهای کشورهای وارد کننده را دارا باشند. 
واکس نباید زیاد غلیظ باشد چون مانع تنفس میوه شده و میوه بدطعم و تلخ مزه می شود. بنابراین باید حتما با آب مقطر رقیق شود.

یک گیاه سالم و قوی نقطه یخبندان پایین تری دارد. مصرف کودهای شیمیایی اصلی لازمه ی سلامتی گیاه است. به همان نسبت مصرف ریزمغذی ها در سلامتی و قدرت گیاه مؤثر و مهم تلقی می شود.

تجربه نشان داده که عنصر منیزیم در مقاومت مرکبات به سرما نقش مهم تری دارد.

بعضی از محققان مصرف سدیم را در ایجاد مقاومت های بیشتر مؤثر می دانند. در مناطقی که خطر سرما، درختان را تهدید می کند، نباید از کودهای ازته استفاده نمود. 

این نکته هم حائز اهمیت است که یک گیاه ضعیف و آفت زده کمتر می تواند در مقابل سرما مقاومت نماید.

برخی از سوخت های جامد تهیه شده از کک های نفتی یا موم های نفتی هستند که گاهاً به صورت آجر بسته بندی شده و در بازار موجود می باشند. 
برخی دیگر از این سوخت ها را داخل سطل ها و یا ظروف آهنی جای داده که قابل پرشدن مجدد هستند. 
این نوع سوخت ها بیشتر در گرم کردن باغات هلو و مرکبات و سیب کاربرد دارد، به عنوان مثال دو قالب نفتی در زیر هر درخت هلو به ویژه پس از شکفته شدن شکوفه ها کاربرد مؤثری در مبارزه با یخبندان دارد.
ایجاد دود جهت پوشش دادن سطح باغ و جلوگیری از تشعشع توسط مصرف سوخت هایی چون چوب، ذغال سنگ، خاک ذغال، کاه، کود حیوانی و بوته های خشک و غیره نیز از روش های معمول جلوگیری از سرمازدگی درختان میوه است.

مبارزه با سرما توسط آب پاشی بر روی درخت نیز از روش هایی است که امروزه از آن در بعضی از نقاط جهان استفاده می گردد. 

زمانی که آب از مایع به یخ تبدیل می شود، مقداری گرما تولید می کند. 
در طول یخ زدن، گرمای نهان آزاد شده و گرمای از دست رفته پوشش گیاهی و محیط را جبران می کند.

آبی که برای غرقاب کردن مصرف می شود، معمولاً درجه حرارت بالاتری نسبت به سطح سرد زمین مزرعه و باغ داشته و بدینوسیله از نزول زیاد درجه حرارت زمین جلوگیری می نماید.استفاده از آب چاه بهتر است‌.

بکرائی با نام علمی Aegle marmelos از خانواده ی مرکبات و دارای طعم شیرین و برگ های مرکب است. برگ های آن خاصیت دارویی داشته و در طب سنتی مورد استفاده قرار می گیرند.

سرمازدگی از نظر زمان رخ دادن، به دو نوع سرمازدگی بهاره و زمستانه و از نظر عامل ایجاد سرمازدگی به دو نوع سرمازدگی جبه های و تابشی تقسیم می شود.
در فصل بهار (سرمازدگی بهاره) و در سرمای زمستان (سرمازدگی زمستانه)، روی می دهد.

سرمای دیررس بهاره خیلی خطرناک تر از سرمای زمستانه است. خسارت های سرما در فصل بهار به درختان به ویژه به شکوفه ها بسیار بیشتر از خسارت های سرمازدگی در زمستان است و بیشترین آسیب ها به جوانه ها، شکوفه ها و میوه های تازه رشدکرده وارد می شود؛ اگرچه شاخه ها و برگ ها نیز تحت تأثیر قرار می گیرد. 
گل ها و میوه های جوان حساس تر از میوه های رسیده هستند. با این حال، طول مدت این نوع سرمای بهاره کوتاه بوده و از چند ساعت تا حداکثر سه روز بیشتر نیست. با توجه به اینکه ریشه ها در داخل خاک فعال هستند، کمتر در معرض آسیب های ناشی 
از سرمازدگی بهاره قرار می گیرند.

پوسته ی تنه ی درختان برگریز گاهی در اثر وجود نوسانات دمایی از یک روز گرم تا یک شب یخبندان، تَرَک می خورند.

این عارضه، علاوه بر خسارت مستقیم به درخت، باعث ضعیف شدن گیاه و بروز آفات و بیماری ها نیز می شود. 
با رنگ کردن تنه با یک رنگ سفید لاتکس محلول در آب، که به میزان 50 درصد با آب رقیق شده باشد، در اواخر پاییز وقتی دمای هوا بالای 10 درجه ی سانتیگراد باشد، می توان مشکل بالا را کاهش داد. 
پیچیدن تنه ی درختان مرکبات جوان با کیسه های حاوی آب حتی بهتر از پوشش های فایبرگلاس یا پلی اورتان، گیاهان را در مقابل سرما حفاظت می کند.

مرگ سرشاخه و زوال مرکبات در برخی مناطق به طور ناگهانی اتفاق می افتد و درخت کاملا خشک می‌شود. دلیل این عارضه این است که با افزایش سن درخت، میزان شاخ و برگ و ریشه نیز افزایش یافته و در شرایطی که درخت در سایه قرار می‌گیرد، ریزش شاخ و برگ و مرگ آنها رخ می دهد.

You have been caring for your citrus trees indoors all winter and are wondering what the next steps are to move your tree outdoors for the season. Well look no further, this guide will show you step by step what you need to do to keep your tree alive and thriving.

پوملو یا سلطان مرکبات از اعضای خانواده ی مرکبات و بزرگترین میوه ی این خانواده محسوب می شود. این میوه به گریپ فروت چینی نیز معروف است و درختی همیشه سبز به شمار می رود.

از جمله روش های شیمیایی مبارزه با شپشک ها، استفاده از روغن های معدنی بوده که سازگاری بالاتری با محیط داشته و با سرعت نسبتاً زیادی در محیط از بین رفته و خطر بروز مقاومت یا طغیان آفات ثانویه در رابطه با این ترکیبات بسیار کم است.

خاک های عمیق با بافت متوسط (لوم شنی) و زهکشی خوب برای کشت مرکبات بسیار مناسب هستند، اما معمولا این خاک ها به علت رقابت برای کشت دیگر محصولات، کمتر به مرکبات اختصاص داده می شوند و همچنین کمتر قابل دسترس می باشند. بنابراین برای افزایش سطح زیر کشت مرکبات، می توان از زمین های با قابلیت پایین تر نیز استفاده کرد.

سطح زیر کشت مرکبات در جهان حدود 8 و نیم میلیون هکتار می باشد. چین بیشترین سطح زیر کشت مرکبات را دارد که بالغ بر دو میلیون هکتار است و کمترین سطح زیر کشت مربوط به اندونزی با سطح زیرکشت 72400 هکتار می باشد.