1. استفاده از ارقام مقاوم 
2. هرس شاخه های آلوده با هدف کاهش تراکم لارو و تخم
3. شناسایی دشمنان طبیعی و مبارزه بیولوژیک
4. تنظیم دوره های آبیاری درختان در تابستان
5. حذف سریع پاجوش ها و نرک ها
6. استفاده از تله های فرمونی
7. استفاده از سموم ایمیداکلوپراید یا هگزافلومورون به محض مشاهده علائم خسارت روی جوانه های تابستانه در دو نوبت به فاصله 10-12 روز
8. مصرف دیفلوبنزورون و ایمیداکلوپراید برای نهالستان ها و درختان جوان مرکبات تا حداکثر 5 سال سن توصیه می شود.

خسارت عمده ی مینوزها در مرحله لاروی و به صورت پیچیدگی برگ ها و مارپیچ های موجی شکل روی برگ ها و میوه ها می باشد.
لارو با ایجاد دالن های پر پیچ و خم در سطح برگ و سرشاخه های جوان تابستانه در زیر اپیدرم از پارانشیم قسمت های فوق الذکر تغذیه نموده و مانع گسترش و رشد کامل برگ های جوان شده و سبب می شود برگ ها ظاهری پیچ و تاب خورده به خود بگیرند.
مسیر حرکت لارو مارپیچی است. در اثرتغذیه لارو، برگ ها پیچیدگی پیدا می کنند و سطح سبزینه برگی کاهش می یابد.
عدم کنترل این آفت در فواصل طولانی مدت باعث محدود شدن رشد گیاه، کاهش میزان باردهی و از بین رفتن توان نهال جوان می شود.

✔️چون مبارزه با شپشک استرالیایی به طریق سمپاشی نتیجه کافی ندارد، بنابراین عملی ترین راه از بین بردن آن استفاده از دشمنان طبیعی می باشد.
✔️لارو این حشره از تخم ها و سپس از تمام مراحل مختلف شپشک استرالیایی و حشره کامل نیز از تمام مراحل زندگی آفت تغذیه می نمایند.
✔️مگس پارازیت: (Cryptochetum iceryae) که یکی از دشمنان طبیعی شپشک استرالیایی درکالیفرنیا، این مگس پارازیت داخلی است و پوره سن دوم این آفت را مورد حمله قرار می دهد. لارو این مگس پس از تکمیل دوران تغذیه در داخل بدن میزبان تبدیل به شفیره می شوند و حشرات کامل از سطح پشتی شکم میزبان که مرده است خارج می گردند.
✔️در بعضی از کشورها هم زنبور Trichogramma minutum پارازیت تخم این آفت گزارش شده است

این شپشک به برگ میوه و شاخه های جوان و حتی شاخه های مسن حمله می کند.
پوره ها و حشرات کامل به تغذیه از شیره ی گیاه میزبان می پردازند که با ترشح فراوان عسلک همراه است و در نتیجه محیط مساعدی را برای رشد قارچ فوماژین (دوده) فراهم می سازد.
قارچ فوماژین همراه با گردو خاک و عسلک روی برگ و شاخه های جوان موجب اختلالات فیزیولوژیک و تشدید خسارت این آفت می شود.

1️⃣هرس شاخه های آلوده
2️⃣استفاده از تله چسب برای به دام انداختن شپشک های نر
3️⃣پرهیز از آبیاری و عدم استفاده از کودهای ازته، زیرا شپشک های آردآلود به گیاهانی که دارای مقدار بالایی نیتروژن در سطح برگ هستند و گیاهانی که دارای بافت آبدار باشند بیش تر حمله می کنند.
4️⃣استفاده از فشار آب یا باد بر روی ساقه های قوی برای کم کردن تعداد شپشک ها
5️⃣شست و شوی مرتب گیاه با صابون محلول پاشی برای جلوگیری از آلودگی مجدد گیاه.
6️⃣یکی از دشمنان طبیعی شپشک آرد آلود کفشدوزک کریپتولوموس می باشد.
7️⃣اکالیپتوس به عنوان دور کننده این آفت عمل می کند.
8️⃣برای از بین بردن حشرات بالغ و تخم ها می توان سمپاشی زمستانه انجام داد. می توان از 20 لیتر روغن ولک+ 2 لیتر اتیون در هزار لیتر آب استفاده کرد.

حشرات کامل و پوره های شپشک آرد آلود مرکبات با فرو بردن استایلت بلند در نسوج برگ، میوه و ساقه از شیره گیاهی تغذیه می کنند که علائم خسارت روی برگ به صورت لکه های زرد رنگ می باشد.
همچنان که حشره از شیره گیاهی تغذیه می کند، شروع به ترشح عسلک می نماید و تمام سرشاخه های گیاه آغشته به عسلک می گردد و قارچ فوماژن سریعا روی آن ها رشد کرده و منجر به ریزش سریع برگ ها می شود.
با افزایش جمعیت آفت موجب ریزش شدید میوه در اواخر تیر ماه نیز می گردد.
موجب افزایش ضعف درخت در اثر کاهش فتوسنتز می گردد.

بازارپسندی میوه های باقیمانده بر روی درخت کاهش می یابد.

نام عمومی شپشک های آرد آلود مربوط به ترشحات مومی است که معمولا بدن آن ها را می پوشاند.
از میزبان های حقیقی مهم شپشک آرد آلود می توان به مرکبات، انار، مو، زیتون، انجیر، توت سفید، خربزه و هندوانه اشاره کرد. 
از دیگر میزبان های این آفت می توان به گیاهان زینتی مانند حسین یوسف، گل ابریشم، دیفن باخیا، کاکتوس، گل آفتاب گردان، خرزهره، ارکیده، پیچک، داوودی، سرخس، کلم، برگ بو، چای، شمشاد و ازگیل ژاپنی اشاره کرد.

1- استفاده از قیم برای نگهداری نهال در اوایل کشت، به ویژه در پایه های مالینگ ضروری می باشد.
2- سربرداری نهال بعد از کاشت نهال در زمین اصلی صورت گیرد.
3- ارتفاع سربرداری برای هسته دارها 60 - 80 و برای دانه دارها 80 - 100 سانتی متر در نظر گرفته شود.
4- سربرداری برای گردو 100 - 120 سانتی متر مناسب است.
5- بعد از کاشت نهال، آبیاری صورت گرفته و درصورت نشست خاک، اطراف طوقه نهال خاک مناسب ریخته شود تا از آسیب ریشه ها جلوگیری به عمل آید.

کاشت نهال با توجه به شرایط محیطی هر منطقه صورت می گیرد که این زمان برای مناطق معتدل از نیمه اول اسفند تا پایان اسفند و در مناطق سردسیر از نیمه دوم اسفند تا نیمه اول فروردین می باشد. 
در هر حال نهال در زمان کاشت باید در حالت خواب باشد تا گیرایی بهتری داشته باشد. ضمنا احتمال آسیب سرما وجود نداشته باشد.

مناسب ترین سیستم کاشت درختان سردسیری، سیستم مستطیلی و جهت مناسب بر اساس شیب زمین شرقی - غربی و یا شمالی - جنوبی است. (در اراضی شیبدار و تپه ای سیستم مثلثی و کشت بر روی خطوط تراز است.)
در مناطقی که خطر سرمای زودرس بهاره وجود دارد، کشت نهال در شیب های شمالی و غربی و در صورت خطر سرمای دیررس بهاره، کشت در شیب های جنوبی و شرقی صورت گیرد.
ارقام زود گل و حساس به سرمای بهاره در بالای شیب و ارقام متحمل تر در پایین شیب ها کشت شوند.
استفاده از کود حیوانی گاوی کاملا پوسیده، عاری از بذر علف هرز و شوری، به صورت مخلوط با خاک الک شده در چاله، بسیار مناسب و ضروری است.

1. هرس ریشه در مورد نهال انجام شود. (حذف نوک ریشه، ریشه های پیچ خورده و زخم شده).
2. در صورت انتقال نهال، ریشه ها در معرض باد قرار نگیرند.
3. سربرداری و حذف شاخه های اضافی بعد از کاشت نهال در زمین اصلی صورت گیرد.

نهال مناسب و مورد نیاز حتما باید دارای لیبل یا شناسه باشد.
لازم است برروی لیبل، نام تولید کننده نهال، نام رقم و پایه مورد استفاده درج شده باشد.
نهال تک شاخه و بدون شاخه اضافی، مخصوصا در ارتفاع کمتر از 50 سانتی متر باشد.
ارتفاع نهال کمتر از 80 سانتی متر در دانه دارها و کمتراز 60 سانتی متر در هسته دارها، مطلوب نیست.
قطر نهال در ارتفاع 10 سانتی متر بالای محل پیوند، باید از یک سانتی متر کمتر نباشد.
هیچگونه جوانه ای در نهال باز نشده و کاملا خواب باشد.
با توجه به عدم تولید نهال در منطقه، گواهی سلامت نهال توسط مدیریت حفظ نباتات مورد تائید قرار گیرد.

پسیل آسیایی مرکبات به برگ های تازه روئیده مرکبات حمله کرده و با تزریق بزاق سمی باعث پیچیدگی یا سوختگی انتهایی برگ های جوان می شود.
تغذیه پسیل آسیایی مرکبات باعث پیچاندن و شکاف دار کردن برگ ها می شود، به ویژه شکاف های کناری برگ از مشخصات اصلی خسارت پسیل آسیایی مرکبات است.
در آلودگی های شدید منجر به نابودی جوانه های نو ظهور می شود.
در آب و هوای خشک پوره ها ترشحات مومی حلقه ای شکل تولید می کنند.
فعالیت شدید پوره ها گاهی باعث مرگ مریستم های انتهایی و ریزش برگ می شود.
گاهی اوقات برگ ها شدیدا پیچیده و لوله شده و ممکن است با عسلک و قارچ دوده پوشیده شوند.
با ترشح مقادیر زیادی عسلک باعث بدشکلی برگ ها و کاهش میزان فتوسنتز در گیاهان آلوده می شود.
گیاهان شدیدا آلوده با حالت رزت انتهای شاخه ها شناخته می شوند.

سپردار الفی مانند سپردار واوی نیز به قسمت های مختلف درخت اعم از برگ، میوه و شاخه حمله می کند و شاخه های جوان و سبز را به ساقه های دیگر درخت ترجیح می دهد. 
در اثر حمله این حشره، لکه های زرد روی برگ دیده نمی شود ولی اگر آلودگی شدید باشد، برگ ها و میوه ها ریخته و شاخه های جوان خشک می گردند.

استفاده از کنه کش های تترادیفون (۲در هزار)، کلوفنتزین (۰/۲۵ تا ۰/۵ در هزار)، در اواخر زمستان به صورت مبارزه زمستانه، به منظور تخم کشی انجام گیرد.
استفاده از سموم بروموپروپیلات (۱ در هزار)، بنزوکسی میت (۱ در هزار)، هگزی تیازوکس (۰/۵ تا ۰/۷۵ در هزار)، فن‌پروکسی میت (۰/۵ تا ۱ در هزار)
فن پیروکسی میت به همراه روغن یک درصد، علیه تخم کنه ها کاربرد دارد.
سمپاشی زمستانه با روغن به نسبت ۱/۵ درصد.

زمستان گذرانی آن به صورت تخم است. درخت های جوان و نهال های مرکبات بیش تر مورد حمله این کنه قرار می گیرند.
خسارت کنه در درخت های بارور، علاوه بر ریزش برگ ها موجب ریزش میوه نیز می گردد.
برگ های آفت زده به خصوص در سطح زیرین خاکستری متمایل به سفید به نظر می رسند و لکه های خشکیده روی آن ها دیده می شود.

✅در پست های بعدی با روش های کنترل و پیشگیری از این آفت، با ما همراه باشید

بهترین زمان برداشت، هنگامی است که دانه زیر دندان بشکند و له نشود. جهت انبار نمودن نخود باید دارای رطوبتی کمتر از 16 درصد باشد. زمانی که رطوبت مزرعه برای برداشت مناسب باشد با انجام تنظیمات خاصی در قسمت کوبنده و ضدکوبنده کمباین با استفاده از هِد مخصوص برداشت نخود انجام می شود. 
در برداشت دستی با استفاده از نیروی انسانی اقدام به چیدن محصول نخود می شود.

آبیاری در نخود در چند نوبت انجام می شود. نوبت اول آبیاری بعد از کاشت و در صورت فراهم نبودن رطوبت برای جوانه زدن صورت می گیرد و نوبت های بعدی بسته به شرایط خاک و محیط از هنگام به گُل نشستن تا رسیدن دانه ادامه خواهد داشت. 
زمان ظهور گل ها 60 تا 50 روز بعد از سبز شدن دانه ها و تاریخ ظهور غلاف ها 90 تا 80 روز بعد از سبز شدن است. در واقع نوبت های بعدی آبیاری در بهار به تعداد 3 الی 4 مرتبه به فاصله هر 7 الی 10 روز یک بار از شروع گلدهی تا رسیدن دانه ها ادامه دارد.

برای تعیین میزان کود مورد نیاز در زراعت نخود، مناسب ترین شیوه انجام آزمون خاک می باشد. بر اساس آزمون خاک نوع و میزان کود مورد نیاز زمین به آن اضافه می شود. 
به دلیل وجود گره های تثبیت کننده ازت اتمسفری روی ریشه نخود، میزان نیاز این زراعت به ازت کم می باشد و کود ازت را به عنوان استارتر رشد اضافه می کنیم، که این عمل موجب افزایش محصول در اراضی شنی لومی و یا اراضی که از نظر ازت فقیر هستند، می شود. 
ازت شروع کننده نه تنها در افزایش محصول نخود، بلکه در تولید خود ازت هم مفید است. چون نخود جزء گیاهان تثبیت کننده ازت می باشد و اگر شرایط برای فعالیت همزیستی بین باکتری و گیاه فراهم باشد، نیازی به افزودن بیش از حد کود ازت نیست.
در صورتی که در خاک میزان فسفر، کمتر از 2 پی پی ام باشد، مقدار 90- 50 کیلوگرم در هکتار فسفر خالص در یک هکتار بدون تماس با بذر در عمق پایین تر از بذر استفاده می شود.
به کار بردن عناصر کم مصرف مانند روی، آهن، منگنز و مولیبدن شرایط مطلوبی برای فعالیت ریزوبیوم ها و تثبیت ازت فراهم می کند. 
سولفات روی تا 20 کیلوگرم، منگنز تا 10 کیلوگرم در یک هکتار استفاده می شود و همچنین آهن 5 درصد به صورت محلول پاشی بر روی برگ ها قابل توصیه است.

برای کاهش علف های هرز مقاوم به علفکش ها می توان از راهبردهای زیر استفاده کرد:
استفاده از علفکش فقط در صورت لزوم؛
رعایت مقدار کاربرد توصیه شده علفکش؛
استفاده از مخلوط علفکش ها یا کاربرد متوالی علفکش هایی با نحوه عمل چندگانه؛
تناوب کاربرد علفکش هایی با نحوه عمل متفاوت؛
تناوب زراعی با کشت های دارای چرخه عمر متفاوت؛ 
تلفیق عملیات مکانیکی و شیمیایی کنترل علف های هرز؛
بررسی مستمر مزارع برای شناسایی و حذف بوته های علف هرزی که از تیمارهای علفکش جان سالم به در برده اند.